ต้นเหมือด คือ

• เหมือด

• ต้น     น. ลำของต้นไม้, เป็นชื่อรวมทั่วไปของต้นไม้และพืชผักต่าง ๆ เช่น ต้นมะขาม ต้นสัก ต้นหญ้า ต้นผักชี ต้นข้าว, ลักษณนามว่า ต้น เช่น มะม่วงต้นหนึ่ง ผักชี
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหม     เหมะ- น. ทองคำ; ชื่อช้างตระกูล ๑ ใน ๑๐ ตระกูล เรียกว่า เหมหัตถี กายสีเหลืองดั่งทอง. ( ดู กาฬาวก ). ( ป. );
• เหมือด     ๑ เหฺมือด น. เครื่องกินกับขนมจีนน้ำพริก มีหัวปลีซอยเป็นต้น. ว. ใช้ประกอบกับคำ สลบ เป็น สลบเหมือด หมายความว่า สลบไสล, แน่นิ่งไม่ติงกาย. ๒
• มือ     ๑ น. อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายอยู่ต่อจากปลายแขนประกอบด้วยฝ่ามือและนิ้วมือ สำหรับจับเป็นต้น,
• อด     ก. กลั้น เช่น เหลืออด, งดเว้น เช่น อดฝิ่น อดอาหาร; ไม่ได้, ไม่สมหวัง, เช่น อดรับรางวัล อดดู; ไม่มีอะไรกิน เช่น อดอยู่ทั้งวัน. ว. ทน เช่น
• หมิ่นเหม่    ว. อาการที่เข้าไปหรืออยู่ในสถานที่หรือสถานการณ์ใกล้อันตรายหรือเสียหายเป็นต้น, ล่อแหลม.
• ขันเหม    น. ขันชนิดที่เล็กกว่าขันเชิงเล็กน้อย ใส่ข้าวสารไว้ในขันสำหรับปักแว่นเวียนเทียน.
• เหมือดคน    น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางหลายชนิดในสกุล Helicia วงศ์ Proteaceae บางชนิดใช้ทำยาได้ เช่น ชนิด H. robusta R. Br. ex Wall.
• ตันเหิม    (โบ; กลอน) ก. รื่นเริง, บันเทิงใจ.
• ต้นเหตุ    น. คนหรือสัตว์เป็นต้นที่ทำให้เกิดเหตุเกิดเรื่อง.
• กลิ่นเหม็น    ไอระเหยที่เป็นอันตราย กลิ่นเหม็นรุนแรง กลิ่นไม่ดี กลิ่นไม่น่าดม
• เหม็นเขียว    ว. มีกลิ่นเหม็นอย่างกลิ่นใบไม้สดบางชนิด.
• เหม็นเน่า    บูด เหม็นตุ ๆ เหม็นหืน เขียว เหม็น
• เหม็นเบื่อ    ก. เบื่อหน่ายเพราะจำเจ.