ทองหยอง คือ

• (ปาก) น. ทองรูปพรรณ.

• ทอ     ๑ ก. พุ่งเส้นด้ายหรือเส้นไหมเป็นต้นให้ขัดกับเส้นยืนในเครื่องทอ เช่น ทอผ้า ทอไหม ทอกระสอบ ทอเสื่อ. ๒ ( ถิ่น ) ก. ขวิด, กระทบ, ชน, เช่น
• ทอง     ๑ น. ธาตุแท้ชนิดหนึ่งเนื้อแน่นมาก สีเหลืองสุกปลั่ง เป็นโลหะมีค่า เช่น บ่อทอง เหรียญทอง ทองแท่ง ทองลิ่ม, เรียกเต็มว่า ทองคำ;
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• ยอ     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Morinda citrifolia L. ในวงศ์ Rubiaceae แก่นและรากใช้ย้อมผ้า ผลและใบกินได้. ๒ ก. กล่าวคำเพื่อเชิดชู เช่น ยอพระเกียรติ
• ยอง     ๑ ว. อาการที่นั่งชันเข่าทั้ง ๒ โดยก้นไม่ถึงพื้น เช่น นั่งยองอยู่ในท้องแม่. ( ไตรภูมิ ), หย่อง ก็ว่า. ๒ ( กลอน ) น. สัตว์ในจำพวกอีเก้ง. ๓
• ทองหยอด    น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยไข่แดงประสมแป้งเล็กน้อย หยอดเป็นลูกกลม ๆ อย่างหยดน้ำในน้ำเชื่อมเดือด ๆ, ลักษณนามว่า ลูก.
• เครื่องทองหยอง    เครื่องทอง
• ทองหยิบ    น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยไข่แดงตีให้ขึ้นเล็กน้อย หยอดเป็นแผ่นเล็ก ๆ ในน้ำเชื่อมร้อน ๆ ตั้งไฟให้สุก แล้วช้อนออกมาหยิบเป็นกลีบ ๆ ๕ หรือ ๗ หยิบ ใส่ถ้วยตะไลทิ้งไว้ให้คงรูป, ลักษณนามว่า ดอก.
• เครื่องหยอด    คนหยอด ที่หยอดยา
• หยิกหยอง    v. หยิกเป็นฝอย ชื่อพ้อง: หยิก คำตรงข้าม: ตรง, เหยียดตรง ตัวอย่างการใช้: พอช่างผมแก้คีมเย็นออกจากผมก็หยิกหยองฟูไปทั้งหัว
• หมูหยอง    n. ของกินทำด้วยเนื้อหมู ทำเป็นฝอย ตัวอย่างการใช้: อาหารหลักของเขาคือ ข้าวต้มร้อนๆ กับหมูหยอง
• นั่งหย่อง    นั่งยองๆ ยองๆ หย่อง
• ขนหยอง    กลัว ขนหัวลุก
• หยิ่งผยอง    จองหอง ถือตัว ผยอง ยะโส หยิ่ง