ที่ตะกุกตะกัก คือ

• ที่ลังเล
  ที่อึกอัก

• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะกุกตะกัก     ว. ติด ๆ ขัด ๆ, ไม่สะดวก, ไม่ราบรื่น, (มักใช้แก่การอ่านหรือพูด).
• กุ     ๑ ก. สร้างให้เป็นเรื่องเป็นข่าวขึ้นโดยไม่มีมูล. ๒ น. ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่ง, กล้วยสั้น ก็เรียก. ๓ ( โบ ) ก. กรุ เช่น กุกดดดาน คือ
• กุก     ว. เสียงของแข็ง ๆ กระทบกัน. ก. กิริยาที่หนูร้องดังเช่นนั้น เรียกว่า หนูกุก. น. เครื่องดักหนูเป็นหีบมีกระดานหก มีลูกกลิ้ง
• กัก     ก. ไม่ให้ล่วงพ้นเขตที่กำหนดไว้, กำหนดเขตให้อยู่, เช่น กักตัว, กักกัน ก็ว่า; ยึดไว้, ไม่ปล่อยไป, เช่น กักรถ กักน้ำ. ว. หยุดชะงัก เช่น หยุดกัก.
• การพูดตะกุกตะกัก    การพูดติดอ่าง การพูดอึกอัก
• พูดตะกุกกตะกัก    ป้ําๆ เป๋อๆ ระส่ําระสาย
• พูดตะกุกตะกัก    พูดติดอ่าง ตะกุกตะกัก เดินโซเซ พูดติดขัด พูดอึกอัก พูดละล่ําละลัก พูดอ้ําอึ้ง พูดเสียงสั่น
• ลูกตะกั่ว    (ปาก) น. ลูกปืน, กระสุนปืน.
• การพูดรัวอย่างตะกุกตะกัก    การพูดละล่ําละลัก
• พูดรัวอย่างตะกุกตะกัก    พูดกระอึกกระอัก พูดละล่ําละลัก
• พูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก    พูดอ้ําอึ้ง