ทุราจาร คือ

• น. ความประพฤติชั่วช้าเลวทรามในที่ซึ่งไม่ควร. (ป.).

• ทุ     ๑ ว. คำอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทำได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า
• ทุร     ทุระ- ว. คำประกอบหน้าคำศัพท์ หมายความว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, น้อย, ไม่มี, เช่น ทุรค ว่า ที่ไปถึงยาก, ทางลำบาก. ( ส. ).
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• จา     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาร     ๑ จาน ก. ใช้เหล็กแหลมเขียนลงบนใบลานหรือศิลาเป็นต้นให้เป็นตัวหนังสือ เช่น จึงจารจารึกอันนี้ไว้อีกโสด. (ศิลาจารึกเขาสุมนกูฏ).
• โหราจารย    นักโหราศาสตร์
• โหราจารย์    น. ผู้ชำนาญในวิชาโหราศาสตร์.
• ทักษิณาจาร    น. ชื่อลัทธิตันตระแบบหนึ่งนับเนื่องในนิกายหนึ่งของศาสนาพราหมณ์ยุคหลัง เป็นแบบขวาหรือฝ่ายขวา มีพิธีกรรมเปิดเผย ไม่มีลามกอนาจาร, คู่กับ วามาจาร, ชื่อลัทธิพุทธตันตระแบบหนึ่ง ซึ่งมีหลักปฏิบัติทำนองเดียว
• มนุสาราจารย์    มนุสาร มนูสาร มโนสาร
• ทําจาก    ประกอบ สร้างจาก สร้างด้วย
• ศาสตราจารย์    สาดตฺรา-, สาดสะตฺรา- น. ตำแหน่งทางวิชาการชั้นสูงสุดของสถาบันระดับอุดมศึกษา.
• อาจารย์ที่ปรึกษา    n. อาจารย์ที่ทำหน้าที่ให้คำปรึกษากับศิษย์ที่อยู่ในความปกครอง ตัวอย่างการใช้: นักศึกษาสามารถเข้าพบอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อปรึกษาปัญหาได้ทุกประเภท clf.: คน
• อาจาร    -จาน, -จาระ- น. ความประพฤติ, ความประพฤติดี; จรรยา, มรรยาท; ธรรมเนียม, แบบแผน, หลัก. (ป., ส.).
• อาจาร-    -จาน, -จาระ- น. ความประพฤติ, ความประพฤติดี; จรรยา, มรรยาท; ธรรมเนียม, แบบแผน, หลัก. (ป., ส.).
• อาจารี    น. ผู้มีจรรยา, ผู้ทำตามคติแบบแผน. (ส. อาจารินฺ).