ธรณีสงฆ์ คือ

• น. ที่ซึ่งเป็นสมบัติของวัด.

• ธร     ทอน น. การยึดไว้, การถือไว้, การทรงไว้, การมีไว้; ผู้รักษาไว้, ผู้ทรงไว้, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น วิชาธร วินัยธร. ( ป. ; ส. ธฺฤ).
• ธรณ     ทอน, ทอระนะ ( แบบ ) น. การถือไว้, การทรงไว้, การยึดไว้. ( ป. , ส. ).
• ธรณี     ทอระนี น. แผ่นดิน เช่น ธรณีสูบ, พื้นแผ่นดิน เช่น ธรณีวิทยา, โลก เช่น นางในธรณีไม่มีเหมือน. ( ป. , ส. ).
• รณ     รน, รนนะ- น. เสียง, เสียงดัง; สงคราม. ก. รบ, รบศึก. ( ป. , ส. ).
• สง     ก. หย่งให้กระจายตัวหรือยกขึ้นให้น้ำหรือของเล็ก ๆ ร่วงลง เช่น สงข้าว สงฟาง สงถั่วงอก สงเส้นบะหมี่. ว. สุกจัด, แก่จัด, (ใช้แก่หมาก) ในคำว่า
• สงฆ์     น. ภิกษุ เช่น ของสงฆ์ พิธีสงฆ์, บางทีก็ใช้ควบกับคำ พระ หรือ ภิกษุ เป็น พระสงฆ์ หรือ ภิกษุสงฆ์ เช่น นิมนต์พระสงฆ์มาเจริญพระพุทธมนต์
• ที่ธรณีสงฆ์    (กฎ) น. ที่ซึ่งเป็นสมบัติของวัด.
• ธรณีกันแสง    น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, ธรณีร้องไห้ หรือ พสุธากันแสง ก็ว่า.
• ภิกษุสงฆ์    n. พระผู้ชายในพระพุทธศาสนา ชื่อพ้อง: ภิกขุ, พระสงฆ์, ภิกษุ, พระภิกษุ คำตรงข้าม: ภิกขุนี ตัวอย่างการใช้: เขาพบว่าชีวิตแห่งการครองตนเป็นภิกษุสงฆ์นั้นได้รับความสงบอย่างยิ่ง clf.: รูป
• อริยสงฆ์    n. พระสงฆ์ที่ได้บรรลุมรรคผล ชื่อพ้อง: พระอริยสงฆ์ ตัวอย่างการใช้: หลวงพ่อทวดเป็นพระอริยสงฆ์สมัยกรุงศรีอยุธยา
• ของสงฆ์    น. ของที่เป็นของวัด, ของที่สงฆ์ใช้ร่วมกัน, ของวัด ก็ว่า.
• คณะสงฆ์    n. กลุ่มพระภิกษุที่ร่วมกันเพื่อปฏิบัติกิจอย่างใดอย่างหนึ่ง ตัวอย่างการใช้: ความเห็นของคณะสงฆ์เป็นเอกฉันท์ clf.: คณะ
• พระสงฆ์    n. ชายที่บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนา ชื่อพ้อง: ภิกษุ, พระภิกษุ, พระ, บรรพชิต, สงฆ์ ตัวอย่างการใช้: ประกาศคณะสงฆ์เปรียบเสมือนข้อบัญญัติที่พระสงฆ์จะต้องถือปฏิบัติ clf.: รูป
• วินัยสงฆ์    n. ข้อประพฤติปฏิบัติของพระสงฆ์
• สภาสงฆ์    การชุมนุมของผู้แทนโบสถ์หรือพระ การประชุมทางศาสนา สภา เถรสมาคม