นักสำนวน คือ

• นักกีฬามีชื่อเสียง มีวิธีการเล่นที่ถูกต้องและได้ผล
  นักตกแต่ง
  นักออกแบบ
  ผู้เชี่ยวชาญรูปแบบ

• นัก     ๑ น. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้ เช่น นักเรียน, ผู้ชอบ เช่น นักดื่ม นักท่องเที่ยว, ผู้ชำนาญ เช่น นักเทศน์ นักดนตรี นักคำนวณ นักสืบ,
• สำ     ก. ซับซ้อนกัน, ปะปนกัน, ไม่เป็นลำดับ, ไม่เป็นระเบียบ.
• สำนวน     น. ถ้อยคำที่เรียบเรียง, โวหาร, บางทีก็ใช้ว่า สำนวนโวหาร เช่น สารคดีเรื่องนี้สำนวนโวหารดี ความเรียงเรื่องนี้สำนวนโวหารลุ่ม ๆ ดอน ๆ; คดี เช่น
• นว     นะวะ- ว. เก้า, จำนวน ๙, (ใช้เป็นคำหน้าสมาส). ( ป. ; ส. นวนฺ).
• วน     วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
• ตีสำนวน    ก. พูดใช้สำนวนโวหารเป็นเชิงอวดฉลาด.
• สำบัดสำนวน    ก. พูดจาหลีกเลี่ยงไม่ให้เข้าใจตรง ๆ, ใช้คารมพลิกแพลง, เล่นลิ้น, เช่น อย่าสำบัดสำนวนให้มากนัก. น. สำนวน, คารมพลิกแพลง, เช่น เขาพูดมีสำบัดสำนวนมาก บทความของเขาเต็มไปด้วยสำบัดสำนวน.
• ติดสำนวน    ก. พูดใช้สำนวนมาก ๆ, พูดจาเล่นสำนวน.
• ท้องสำนวน    น. เนื้อหาของเรื่อง.
• ปิดสำนวน    (ปาก) ก. ยุติการสอบสวนข้อเท็จจริงเกี่ยวกับคดี.
• เจ้าสำนวน    น. ผู้ใช้คารมพลิกแพลง.
• เล่นสำนวน    ก. ใช้คารมพลิกแพลง.
• เจ้าสำบัดสำนวน    น. ผู้ใช้คารมพลิกแพลง.
• สำนวนซ้ำ ๆ ซาก ๆ น่าเบื่อ    ความคิดที่เก่าคร่ำครึ adj ความจำเจ ความซ้ำซาก คำพูดที่ซ้ำซาก
• ถ้อยคำสำนวน    (กฎ) น. หนังสือใด ๆ ที่ศาลจดเป็นหลักฐานแห่งรายละเอียดทั้งหลายในการดำเนินคดีอาญาในศาลนั้น.