บังตะวัน คือ

• น. เครื่องบังแดดเช่นเดียวกับบังสูรย์. (สิบสองเดือน).

• บัง     ๑ ก. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน เช่น บังแดด บังฝน บังลม ยืนบัง. ๒ คำพยางค์หน้า เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ก วรรค เช่น บังเกิด
• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะวัน     น. ดวงอาทิตย์.
• วัน     ๑ น. ระยะเวลา ๒๔ ชั่วโมง ตั้งแต่ย่ำรุ่งถึงย่ำรุ่ง หรือตั้งแต่เที่ยงคืนถึงเที่ยงคืน เช่น วันเฉลิมพระชนมพรรษาหยุดราชการ ๑ วัน, ระยะเวลา ๑๒ ชั่วโมง
• วงตะวัน    ดวงตะวัน สุริยมณฑล
• ดวงตะวัน    n. ดาวพระเคราะห์ที่มีแสงสว่างในตัวเอง ให้ความร้อน และแสงสว่างแก่โลก ชื่อพ้อง: ดวงอาทิตย์, พระอาทิตย์ ตัวอย่างการใช้: แสงสีทองของดวงตะวันกำลังจะลับเหลี่ยมเขาลงไปทุกขณะ clf.: ดวง
• แสงตะวัน    n. แสงที่ส่องมาจากดวงอาทิตย์ ชื่อพ้อง: แสงอาทิตย์, แสงอรุณ ตัวอย่างการใช้: สีแดงสดของเสาชิงช้ายามต้องแสงตะวันนั้นช่างน่าตะลึงลานเหลือเกิน
• ตะวันขึ้น    ก. ดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า, ตรงข้ามกับ ตะวันตก.
• ทางตะวันตก    ทางตะวันตกเฉียงใต้ ทางทิศตะวันตก
• หนังตะวันตก    ภาพยนตร์ตะวันตก
• แก่นตะวัน    ทานตะวันหัว
• ซึ่งอยู่ทางตะวันตก    ตั้งอยู่ทางตะวันตก
• ตั้งอยู่ทางตะวันตก    ซึ่งอยู่ทางตะวันตก
• ที่อยู่ทางตะวันออก    เกี่ยวกับทิศตะวันออก
• ในทางตะวันออก    ด้านตะวันออก ไปทางตะวันออก

• เมื่อจันทร์บดบังตะวันโดยสมบูรณ์ แสงสว่างทั้งหมดจะหายไปนิรันดร์กาล