บันเดิน คือ
- บัน ๑ น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน). ๒ ก. ผัน, ผิน. ๓ ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. ( ดึกดำบรรพ์ ).
- เด ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
- เดิน ก. ยกเท้าก้าวไป; โดยปริยายหมายความว่า เคลื่อนไปด้วยกำลังต่าง ๆ เช่น นาฬิกาเดิน รถเดิน, ทำให้เคลื่อนไหว เช่น เดินเครื่อง, ทำให้เคลื่อนไป เช่น
- ดิน ๑ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น
- บินเดี่ยว ทําด้วยตัวเอง ทําโดยลําพัง
- บุคคลรุ่นเดียวกัน กระบวนการทำเหล้าองุ่น การกลั่นเหล้าองุ่น การเก็บเหล้าองุ่น ผลิตภัณฑ์ในรุ่นเดียวกัน ระยะเวลาการเก็บเหล้าองุ่น
- บ้านเดิม n. ถิ่นซึ่งเป็นที่เกิดหรือที่อยู่อาศัยเดิม ชื่อพ้อง: บ้านเกิด, บ้านเกิดเมืองนอน, ภูมิลำเนา ตัวอย่างการใช้: คนตกงานเดินทางกลับบ้านเดิมที่ต่างจังหวัด เพื่อพักเอาแรงในการต่อสู้ใหม่
- คนเด่น ศิลปิน คนดัง คนที่มีชื่อเสียง ดารา ผู้แสดง คนสําคัญ คนใหญ่คนโต บุคคลสําคัญ
- เดินเล่น เดินช้าๆ เดินเตร็ดเตร่ เดินเรื่อยเปื่อย เดินไปช้าๆอย่างไร้จุดหมาย ทอดน่อง ยุรยาตร เดินทอดน่อง เดินผ่าน เดินเตร่ เดินเที่ยว ไปเที่ยว ร่อนเร่ เตร็ดเตร่
- เดินเส้น น. วิธีปักแบบหนึ่ง โดยมากใช้ตัดเส้นที่ขอบใบหรือดอก.
- เดินเหิน ก. วิ่งเต้นเพื่อขอความช่วยเหลือ; (ปาก) เดิน.
- บันเหิน ก. เหาะไป, บินไป.
- คนเดินดิน คนธรรมดา ชาวบ้าน ประชาชน ราษฎร สามัญชน
- สอนเดิน ว. เรียกเด็กที่เริ่มหัดเดินเตาะแตะว่า เด็กสอนเดิน. ก. ฝึกหัดเดิน เช่น เขานอนป่วยอยู่หลายเดือน เมื่อหายป่วยแล้วต้องสอนเดินใหม่.
- เงินเดิมพัน กองทุน เงินกองกลาง เงินพนัน เงินเล่นการพนัน
มือถือ