บันเบา คือ

• ว. น้อย (โดยมากมักใช้ในทางปฏิเสธหรือเป็นเชิงคำถาม) เช่น ไม่บันเบา เรื่องนี้น่าสนใจบันเบาไปหรือ.

• บัน     ๑ น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน). ๒ ก. ผัน, ผิน. ๓ ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. ( ดึกดำบรรพ์ ).
• เบา     ว. มีน้ำหนักน้อย, ตรงข้ามกับ หนัก; ย่อมเยา เช่น เบาราคา; ค่อย, ค่อย ๆ, เช่น เสียงเบา เดินเบา ๆ, ทุเลา เช่น ไข้เบาลง, ชะลอกำลังเร็วให้ช้าลง เช่น
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• ต้นเบาบับ    adansonia
• บังคนเบา    (ราชา) น. ปัสสาวะ, ใช้ว่า พระบังคนเบา.
• งานเบา    น้ำของเนื้อที่ย่างใช้ราดอาหาร ลาภลอย เงินที่ได้มา หรือได้รับอย่างไม่ได้คาดถึงมาก่อน งานง่ายๆ ของกล้วยๆ เรื่องกล้วยๆ
• ชนเบา ๆ    สัมผัสเบา ๆ
• ชนเบาๆ    สัมผัสเบาๆ
• ดุนเบาๆ    ซับ ป้าย ทาเบาๆ
• บานเบะ    มาก เยอะ มากมาย เบอะ เบะ บานเบอะ
• บานเบิก    (ปาก) ว. มากมาย.
• บานเบียง    (ปาก) ว. มากมาย.
• พ่นเบาๆ    เป่าเบาๆ
• สั่นเบาๆ    สั่นระริก
• การดุนเบาๆ    การซับ การทาบางๆ การป้าย รอยแต้ม