บุษบก คือ

• บุดสะบก
  น. มณฑปขนาดเล็กแต่ด้านข้างโปร่ง เป็นที่ประทับของพระมหากษัตริย์ในพระราชพิธี หรือประดิษฐานปูชนียวัตถุเช่นพระพุทธรูปเป็นต้น.

• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุษบ     บุดสะบะ- น. ดอกไม้. ( ส. ปุษฺป; ป. ปุปฺผ).
• บก     น. ส่วนของผิวพื้นโลกที่ไม่ใช่ทะเลหรือแม่น้ำลำคลองเป็นต้น, ภาคพื้นดิน เช่น ทหารบก ทางบก, ที่ที่แห้ง, ที่ที่พ้นจากน้ำ, เช่น ขึ้นบก บนบก. ว. แห้ง,
• บุษบ-    บุดสะบะ- น. ดอกไม้. (ส. ปุษฺป; ป. ปุปฺผ).
• บุษบง    บุดสะ- (กลอน) น. ดอกไม้.
• บุษบัน    บุดสะ- (กลอน) น. ดอกไม้, ดอกบัวเผื่อน.
• บุษบา    บุดสะ- (กลอน) น. ดอกไม้.
• เกรินบุษบก    น. เกรินที่ต่อออกไปทางด้านข้างฐานบุษบกมาลาทั้ง ๒ ข้าง เพื่อส่งรูปฐานบุษบกให้งอนแอ่นขึ้นคล้ายหัวและหางเรือ.
• บุษบราค    -ราก น. บุษราคัม, ทับทิม, บุษย์น้ำทอง, พลอยสีเหลือง. (ส. ปุษฺปราค).
• บุษบากร    ว. อันเต็มไปด้วยดอกไม้. (ส. ปุษฺปากร).
• บุษบาคม    น. ฤดูดอกไม้. (ส.).
• บุษบาบัณ    น. ตลาดดอกไม้. (ส.).
• บุษบวรรษ    -วัด น. ฝนดอกไม้ (เช่นที่ตกพรูเมื่อวีรบุรุษกระทำการใหญ่หลวง). (ส. ปุษฺปวรฺษ).
• บุษบามินตรา    บุดสะบามินตฺรา น. พุทธรักษา. (ช.).
• บุษบารักร้อย    น. ชื่อกลบทอย่างหนึ่ง.

• บุษบก คือ มณฑปขนาดเล็ก มีด้านข้างโปร่ง ใช้เป็นที่ประทับของพระมหากษัตริย์ในพระราชพิธี หรือเป็นที่ประดิษฐานปูชนียวัตถุ เช่น พระพุทธรูป หรือ พระไตรปิฎก