บุษบง คือ

• บุดสะ-
  (กลอน) น. ดอกไม้.

• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุษบ     บุดสะบะ- น. ดอกไม้. ( ส. ปุษฺป; ป. ปุปฺผ).
• บง     ๑ น. ชื่อไผ่ชนิด Bambusa tulda Roxb. ในวงศ์ Gramineae ไม่มีหนาม ปล้องสั้น เนื้อลำหนา ใช้จักตอก. ๒ ( กลอน ) ก. มองดู, แลดู, เช่น
• บุษบ-    บุดสะบะ- น. ดอกไม้. (ส. ปุษฺป; ป. ปุปฺผ).
• บุษบก    บุดสะบก น. มณฑปขนาดเล็กแต่ด้านข้างโปร่ง เป็นที่ประทับของพระมหากษัตริย์ในพระราชพิธี หรือประดิษฐานปูชนียวัตถุเช่นพระพุทธรูปเป็นต้น.
• บุษบัน    บุดสะ- (กลอน) น. ดอกไม้, ดอกบัวเผื่อน.
• บุษบา    บุดสะ- (กลอน) น. ดอกไม้.
• บุษบราค    -ราก น. บุษราคัม, ทับทิม, บุษย์น้ำทอง, พลอยสีเหลือง. (ส. ปุษฺปราค).
• บุษบากร    ว. อันเต็มไปด้วยดอกไม้. (ส. ปุษฺปากร).
• บุษบาคม    น. ฤดูดอกไม้. (ส.).
• บุษบาบัณ    น. ตลาดดอกไม้. (ส.).
• บุษบวรรษ    -วัด น. ฝนดอกไม้ (เช่นที่ตกพรูเมื่อวีรบุรุษกระทำการใหญ่หลวง). (ส. ปุษฺปวรฺษ).
• บุษบามินตรา    บุดสะบามินตฺรา น. พุทธรักษา. (ช.).
• บุษบารักร้อย    น. ชื่อกลบทอย่างหนึ่ง.
• งุบงิบ    ก. ทำอย่างเงียบ ๆ, ทำกันอย่างปิดบัง.