บุษปะ คือ

• บุดสะปะ
  น. ดอกไม้. (ส.).

• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุษป     บุดสะปะ น. ดอกไม้. ( ส. ).
• ปะ     ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
• บุษป-    บุดสะปะ น. ดอกไม้. (ส.).
• บุษปราค    บุดสะปะราก น. บุษย์น้ำทอง.
• ลงโทษปรับ    โกงเอามา
• ปะหงับ    ว. อาการที่ปากอ้าและหุบลงเหมือนอยากจะพูดแต่ไม่มีเสียง, อาการที่ทำปากหงับ ๆ อย่างอาการของผู้ป่วยใกล้จะตาย เช่น นอนเจ็บปะหงับ ๆ.
• แปะกับ    ติดกับ
• ปะทะกับ    กระทบกับ
• ปะหงับ ๆ    ว. อาการที่ปากอ้าและหุบลงเหมือนอยากจะพูดแต่ไม่มีเสียง, อาการที่ทำปากหงับ ๆ อย่างอาการของผู้ป่วยใกล้จะตาย เช่น นอนเจ็บปะหงับ ๆ.
• ยังพบปะกับ    ยังติดต่อกับ
• ศิลปะปฏิบัติ    น. วิชาว่าด้วยการปฏิบัติทางศิลปะ เช่น วาดเขียน ปั้นดิน จักสาน เย็บปักถักร้อย.
• สงเษป    -เสบ (แบบ) น. สังเขป เช่น สวมแสดงบันทึกสาร สงเษป ไส้พ่อ. (ยวนพ่าย). (ส. สํเกฺษป; ป. สงฺเขป).
• บิกูปะระมาหนา    น. ภิกษุกับพราหมณ์. (ช.).
• บิกูปะระหมั่นหนา    น. ภิกษุกับพราหมณ์. (ช.).