บ่าวไพร่ คือ

• น. ข้าทาสบริวาร.

• บ่     บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
• บ่า     ๑ น. ส่วนของร่างกายระหว่างคอกับหัวไหล่, โดยปริยายหมายถึงอินทรธนูหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น บ่าเสา บ่าเสื้อ. ๒ ว.
• บ่าว     น. คนใช้; ชายหนุ่ม; เรียกชายผู้เข้าพิธีสมรสว่า เจ้าบ่าว, คู่กับ หญิงผู้เข้าพิธีสมรส ซึ่งเรียกว่า เจ้าสาว.
• ไพ     ( โบ ) น. มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๒ อัฐ เท่ากับ ๑ ไพ.
• ไพร     ไพฺร น. ป่า; ขอบ, ริม, เรียกตอกเส้นกลม ๆ ที่อยู่ใต้ขอบกระบุงกระจาดเป็นต้น ว่า ตอกไพร.
• ไพร่     ไพฺร่ ( โบ ) น. ชาวเมือง, พลเมืองสามัญ; คนเลว. ว. สามัญ.
• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• แนวไพร    พนขัณฑ์ พนสณฑ์ ราวป่า แนวป่า
• บังไพร    ก. เสกกิ่งไม้ถือบังตัวให้สัตว์เห็นเป็นป่าไม่เห็นตัวคน ใช้ในการคล้องช้างเป็นต้น.
• ลายไพรคีบ    น. ชื่อลายจักสานลายหนึ่ง ใช้ในการสานซ่อน ซวง ตุ้น ลอบยืน ลอบนอน เป็นต้น โดยใช้ตอกกลม ๒ เส้นขัดตอกไขว้กันโดยมีตอกซังเป็นเส้นยืนเว้นระยะห่างเท่า ๆ กัน.
• จั่วไพ่    v. ลากไพ่จากกองมาเปิด, เปิดไพ่ในกอง ชื่อพ้อง: จั่ว, เปิดไพ่
• ไม้จั่วไพ่    น. ไม้ที่ใช้ช่วยในการเปิดไพ่หรือลากไพ่จากในกองออกมาจั่ว ในการเล่นไพ่ตอง.
• ไพรี    น. ผู้มีเวร; ข้าศึก. (ส. ไวรินฺ; ป. เวรี).
• ไพรู    ว. งาม, รุ่งเรือง.
• ลายไพรกาว    น. ลายไพรยักคิ้ว.

• ไม่ว่าคนผู้นั้นจะสำคัญยังไง ก็จะเหมือนกับเท้าของบ่าวไพร่
• เจ้าต้องรู้จักการใช้อำนาจและปฎิบัติบ่าวไพร่อย่างให้เกียรติ
• # ในบ้านหลังโอ่อ่า เต็มไปด้วยบ่าวไพร่ #