บ๊งเบ๊ง คือ
- (ปาก) ว. ทำเสียงเอะอะ, ทำเสียงเอะอะจนฟังแทบไม่ได้ศัพท์.
- เบ๊ ม้า สินธพ อัศว อาชา
- บัตรเบ่ง บัตรแข็ง
- มองเบิ่ง ดู มอง เบิ่ง
- บังเพลิง น. เครื่องส่องแสงไฟที่มีกำบังไม่ให้เห็นผู้ส่อง.
- เบิ่ง ก. จ้องดู, แหงนหน้าดู, เช่น ควายเบิ่ง.
- เบ่ง ก. ตะเบ็ง เช่น เบ่งเสียง, พยายามขับดันสิ่งเช่นอุจจาระปัสสาวะเป็นต้นให้ออกมา เช่น เบ่งอุจจาระเบ่งปัสสาวะ เบ่งลูก, ทำให้พองตัวขึ้นหรือขยายตัวออก เช่น อึ่งอ่างเบ่ง เบ่งกล้าม; (ปาก) เร่ง เช่น เบ่งรถให้ข
- เบี่ยงเบน เปลี่ยนทิศทาง เบี่ยง เบนความสนใจ เบนเส้นทาง เปลี่ยนความสนใจ เปลี่ยนทาง หันเห บ่ายเบน แตกต่างจากปกติ พูดนอกเรื่อง เขียนนอกเรื่อง คลาดเคลื่อน เคลื่อนคลาด แตกต่าง ออกนอกเรื่อง ปรับเปลี่ยน เปลี่ยนแปลง
- ซึ่งเบี่ยงเบน ซึ่งออกนอกเส้นทาง ซึ่งนอกเรื่อง
- เครื่องเบี่ยง. เครื่องแบ่ง เครื่องสําหรับทําให้หักเหไป
- ไม่เป็นระเบียบหรือยุ่งเหยิง ยุ่งยากใจ สกปรก
- บันเบา ว. น้อย (โดยมากมักใช้ในทางปฏิเสธหรือเป็นเชิงคำถาม) เช่น ไม่บันเบา เรื่องนี้น่าสนใจบันเบาไปหรือ.
- บิดเบน v. ทำให้เข้าใจผิดหรือทำให้สับสน ชื่อพ้อง: บิดเบือน ตัวอย่างการใช้: ทุกวันนี้กฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญบิดเบนไปมาก เพราะต้องตกอยู่ในการควบคุมการใช้ของรัฐสภา
- บิดเบียน ทำให้ผิดรูป ทำให้ผิดส่วน
- บิดเบี้ยว ว. บิดจนผิดรูปผิดร่างไปมาก เช่น หน้าตาบิดเบี้ยว รูปร่างบิดเบี้ยว.
- บิดเบือน ก. ทำให้ผิดแผกไปจากข้อเท็จจริง, ทำให้ผิดแผกแปลกไปจากเดิมหรือจากข้อเท็จจริง.
มือถือ