ประณีตเกินไป คือ

• คุ้มคลั่ง
  จิตว้าวุ่น
  ตกใจง่าย
  หัวหมุน
  เคร่งเครียดเกินไป
  เหน็ดเหนื่อยเกินไป
  ไม่เป็นไปตามธรรมชาติ

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประณีต     ว. ละเอียดลออ, เรียบร้อยงดงาม, เช่น ฝีมือประณีต ทำอย่างประณีต, ที่ปรุงอย่างสุดฝีมือด้วยของดี ๆ เช่น ปรุงอาหารอันประณีต. ( ส. ปฺรณีต; ป. ปณีต).
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกิน     ว. พ้น, เลย, คำนี้ใช้แก่ลักษณะที่มีมากกว่าหรือยิ่งกว่ากำหนด เช่น เกินขนาด เกินฐานะ เกินเวลา เกินสมควร.
• เกินไป     ว. คำประกอบท้ายคำวิเศษณ์ เพื่อเน้นความหมาย แสดงว่าเกินกำหนด เกินพอดี เช่น กินมากเกินไป ดีเกินไป สุกเกินไป.
• กิน     ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา,
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ประณีตเป็นพิเศษ    มีคุณภาพดีเป็นพิเศษ
• ประณต    ก. น้อมไหว้. (ส.).
• ประณม    น. การน้อมไหว้. (ส.).
• ประณิธิ    น. การตั้งความปรารถนา. (ส. ปฺรณิธิ; ป. ปณิธิ).
• ประณุท    ปฺระนุด ก. บรรเทา, ระงับ. (ส. ปฺรณุท; ป. ปนุท).
• ประดับมากเกินไป    มีสีสัน สวยหรู เต็มไปด้วยดอกไม้

• อาจจะประณีตเกินไปด้วย