ประทุษฐ์ คือ
- ว. ชั่ว, ร้าย. (ส. ปฺรทุษฺฏ, ปฺรทุษฺ).
- ปร ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
- ประ ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
- ประทุ v. แตกหรือผุดออกมาด้วยแรงดัน ชื่อพ้อง: ผุด คำตรงข้าม: ดับ, มอด ตัวอย่างการใช้:
- ประทุษ ปฺระทุด ก. ทำร้าย, ทำชั่ว, ทำเลวทราม, ทำผิด, เบียดเบียน. ( ส. ).
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- ทุ ๑ ว. คำอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทำได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า
- ทุษฐ ทุดถะ- ก. ประทุษร้าย. ( ส. ; ป. ทุฏฺ).
- ประทุษฐจิต ปฺระทุดตะจิด, ปฺระทุดถะจิด น. จิตร้าย, จิตโกรธ.
- ประดิษฐ ปฺระดิดถะ-, ปฺระดิด ก. ตั้งขึ้น, จัดทำขึ้น, คิดทำขึ้น, สร้างขึ้น, แต่งขึ้น. ว. ที่จัดทำขึ้นให้เหมือนของจริง เช่น ดอกไม้ประดิษฐ์, ที่คิดทำขึ้นไม่เหมือนธรรมชาติ เช่น ลายประดิษฐ์. (ส. ปฺรติษฺ; ป. ปติฏ
- ประดิษฐ- ปฺระดิดถะ-, ปฺระดิด ก. ตั้งขึ้น, จัดทำขึ้น, คิดทำขึ้น, สร้างขึ้น, แต่งขึ้น. ว. ที่จัดทำขึ้นให้เหมือนของจริง เช่น ดอกไม้ประดิษฐ์, ที่คิดทำขึ้นไม่เหมือนธรรมชาติ เช่น ลายประดิษฐ์. (ส. ปฺรติษฺ; ป. ปติฏ
- ประดิษฐ์ ปฺระดิดถะ-, ปฺระดิด ก. ตั้งขึ้น, จัดทำขึ้น, คิดทำขึ้น, สร้างขึ้น, แต่งขึ้น. ว. ที่จัดทำขึ้นให้เหมือนของจริง เช่น ดอกไม้ประดิษฐ์, ที่คิดทำขึ้นไม่เหมือนธรรมชาติ เช่น ลายประดิษฐ์. (ส. ปฺรติษฺ; ป. ปติฏ
- ผู้ประดิษฐ์ n. บุคคลที่จัดทำขึ้นหรือคิดสร้างขึ้นใหม่ให้เหมือนของจริงหรือให้แตกต่างไปจากของธรรมชาติ ตัวอย่างการใช้: กระทรวงได้จัดให้มีการมอบรางวัลเป็นกำลังใจให้แก่ผู้ประดิษฐ์ที่มีความคิดสร้างสรรค์ทุ
- การประดิษฐ์ พิกัติ การสร้างสรรค์ การทําขึ้น การสร้างขึ้น การออกแบบ
- งานประดิษฐ์ งานฝีมือ งานหัตถกรรม งานแฮนด์เมด
- ช่างประดิษฐ์ ช่างคิด หลักแหลม เข้าใจคิด ปราดเปรียว ซึ่งสร้างหรือประดิษฐ์ขึ้น ซึ่งเกิดจากความคิดสร้างสรรค์ เกี่ยวกับการสร้างหรือประดิษฐ์ขึ้น เจ้าความคิด
มือถือ