ประหาส คือ

• น. การรื่นเริง, การสนุก, การเล่นตลก. (ส. ปฺรหาส; ป. ปหาส).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• ประหาณ    น. การละ, การทิ้ง, เช่น สมุจเฉทประหาณ. (ส. ปฺรหาณ; ป. ปหาน).
• ประหาร    น. การตี, การฟัน, การล้าง, การผลาญ. ก. ฆ่า, ทำลาย. (ส. ปฺรหาร; ป. ปหาร).
• ประหัตประหาร    ปฺระหัดปฺระหาน ก. ประหาร, เอาถึงเป็นถึงตาย.
• คําสั่งประหารชีวิต    คําพิพากษาให้ประหาร
• รัฐประหาร    รัดถะปฺระหาน, รัดปฺระหาน น. การใช้กำลังเปลี่ยนแปลงคณะรัฐบาลโดยฉับพลัน, (กฎ) การใช้กำลังยึดอำนาจและเปลี่ยนแปลงรัฐบาล.
• สัมประหาร    น. การสู้รบกัน, การต่อสู้กัน. (ส. สมฺปฺรหาร; ป. สมฺปหาร).
• แท่นประหาร    ตะแลงแกง
• การประหาร    การก่อกวน การข่มเหง การแกล้ง การฆาตกรรม การฆ่า การฆ่าฟัน การสังหาร การเข่นฆ่า
• การรัฐประหาร    n. การใช้กำลังยึดอำนาจและเปลี่ยนแปลงรัฐบาล ชื่อพ้อง: การปฏิวัติ ตัวอย่างการใช้: การรัฐประหารทำให้เศรษฐกิจของประเทศเสียหายมาก
• คณะรัฐประหาร    n. กลุ่มบุคคลที่ใช้กำลังยึดอำนาจและเปลี่ยนแปลงรัฐบาล ตัวอย่างการใช้: นักศึกษาเดินขบวนต่อต้านการกระทำของคณะรัฐประหาร clf.: คน
• ประหารชีวิต    ก. ลงโทษฆ่า. (กฎ) น. โทษทางอาญาขั้นสูงสุดที่ลงแก่ผู้กระทำความผิดอาญาอุกฉกรรจ์ วิธีประหารชีวิตตามประมวลกฎหมายอาญา คือ การเอาตัวผู้ต้องโทษประหารชีวิตไปยิงเสียให้ตาย.