ปราษาณ คือ

• ปฺราสาน
  น. หิน. (ส. ปาษาณ; ป. ปาสาณ).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ปาษาณ    ปาสาน, ปาสานะ (แบบ) น. หิน. (ส.; ป. ปาสาณ).
• ภาษาโบราณ    n. ภาษาเก่าก่อนที่มีมานานซึ่งคนในสมัยโบราณใช้ติดต่อสื่อสาร และในปัจจุบันไม่ได้ใช้แล้ว ตัวอย่างการใช้: อาจารย์สามารถอ่านและแปลภาษาโบราณของชนชาติกรีกได้เป็นบางคำ
• ภาษาฝรั่งเศสโบราณ    ภาษาฝรั่งเศสในยุคแรก
• ภาษาอังกฤษโบราณ    ภาษาอังกฤษในยุคแรก
• ภาษาเยอรมันโบราณ    ภาษาเยอรมันในยุคแรก
• ภาษาโรมันโบราณ    ภาษาละติน
• อาณาประชาราษฎร์    น. พลเมืองที่อยู่ในอำนาจปกครอง.
• ปราษณี    ปฺราดสะนี น. ส้นเท้า. (ส. ปารฺษฺณี; ป. ปณฺหิ).
• ปราณ    ปฺราน น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต, ใจ. (ส. ปฺราณ; ป. ปาณ).
• ปราณี    ปฺรานี น. ผู้มีชีวิต, สัตว์, คน. (ส. ปฺราณิ, ปฺราณินฺ; ป. ปาณี).
• ไม่ปราณ    เหี้ยมโหด โหดร้าย ใจร้าย ไม่เมตตา
• ไม่ปราณี    บึกบึน ไม่ผ่อนผัน ไม่ยอมผ่อนปรน ไม่ระย่อ ไม่ไว้หน้า
• ไร้ปราณี    โหดร้าย