ปรำ คือ

• ปฺรำ
  ก. ทำอาการดุจกระทุ้ง; เจาะจง; เทลงไปเร็ว ๆ ให้ปนกับของอื่น; รุมกล่าวโทษ.

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• รำ     ๑ น. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร. ๒ ก. แสดงท่าเคลื่อนไหวโดยมีลีลาและแบบท่าเข้ากับจังหวะเพลงร้องหรือเพลงดนตรี เช่น รำฉุยฉายพราหมณ์
• ปรักปรำ    ปฺรักปฺรำ ก. กล่าวโทษหรือให้การใส่ร้ายเกินความเป็นจริง.
• รำรำ    ก. คิดหรือตั้งใจซ้ำ ๆ อยู่ เช่น รำรำว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัดก็ไม่ได้ไปเสียที ร่ำร่ำจะไปเที่ยวภูกระดึงก็ไม่ได้ไปเสียที. ว. จวนเจียน, เกือบ, ตั้งท่าขยับ, เช่น รำรำจะวิวาทกันอยู่แล้ว, ลำลำ ก็ว
• การรำประกอบพิธี    การร่ายรำประกอบพิธี การเต้นรำประกอบพิธี
• การร่ายรำประกอบพิธี    การรำประกอบพิธี การเต้นรำประกอบพิธี
• การเต้นรำประกอบพิธี    การรำประกอบพิธี การร่ายรำประกอบพิธี
• กรำ    กฺรำ ว. ตรำ, ฝ่า, ทนลำบาก, เช่น กรำแดด กรำฝน, เคี่ยวเข็ญเย็นค่ำกรำไป. (พระราชนิพนธ์ ร. ๖).
• กูรำ    ดู เลียงผา ๑.
• ครำ    คฺรำ น. เรียกน้ำเสียที่ขังอยู่ในพื้นดินที่เป็นแอ่งเช่นใต้ถุนครัว ในท่อระบายน้ำเสีย ว่า น้ำครำ, ไขเสนียด ก็เรียก.
• ตรำ    ตฺรำ ว. ปล่อยทิ้งตากแดดตากฝนไว้นาน ๆ เช่น ตัดไม้ทิ้งตรำแดดตรำฝนไว้, สู้ทนลำบาก เช่น ทำงานตรำแดดตรำฝน ตรำงาน, กรำ ก็ว่า.
• ธุรำ    น. สายเครื่องหมายวรรณะพราหมณ์ กษัตริย์ และแพศย์ สวมจากซ้ายไปขวา เรียกว่า สายธุรำ, ธุหร่ำยัชโญปวีต หรือ สายมงคล ก็เรียก.
• พรำ    พฺรำ ก. ตกน้อย ๆ เรื่อยไป (ใช้แก่ฝน) ในคำว่า ฝนพรำ. ว. อาการที่ฝนตกน้อย ๆ เรื่อยไป ใช้ว่า ฝนตกพรำ ฝนตกพรำ ๆ.
• รำผี    น. การรำในการทรงเจ้าเข้าผี.
• รำพึงรำพัน    ก. พูดอย่างที่คิดคำนึงอยู่ เช่น เขารำพึงรำพันว่า โลกนี้น่าอยู่จริงหนอ.

• ผมนึกว่าคุณกับโอลิเวอร์ไปรำลึกความหลังกันซะอีก
• สิบห้าปี ที่เป็นแรงงานอยู่ในนรก จากการถูกปรักปรำ
• หลักฐานที่ปรักปรำเขา ล้วนแต่เป็นหลักฐานแวดล้อม
• หลักฐานปรักปรำผมที่เขาให้คุณดูน่ะมันถูกทำขึ้นมา
• โจนส์กำลังจะแสดงหลักฐาน ที่ใช้ปรักปรำคุณออกมา
• แม้จะเคยถูกตำรวจสอบสวนปรักปรำ แต่คุณก็ยังมาที่นี่
• เพราะฉนั้นคุณช่วยหยุด ปรักปรำว่าเป็นความผิดของเขา
• นายหญิง ข้าถูกปรักปรำ ข้าถูกปรักปรำจริงๆนะค่ะ !
• นายหญิง ข้าถูกปรักปรำ ข้าถูกปรักปรำจริงๆนะค่ะ !
• ทุกสิ่งที่คุณพูดจะสามารถนำไปใช้ปรักปรำคุณได้