ปริทัยหัคคี คือ
ปะริไทหักคี
น. ไฟธาตุที่ทำกายให้กระสับกระส่าย. (ป. ปริฑยฺหคฺคิ).
- ปร ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
- ปริ ปะริ- เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล. ๒ ปฺริ ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.
- ริ ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
- คค กระทรวงคมนาคม
- ปริณามัคคิ น. ไฟธาตุที่ย่อยอาหาร. (ป.).
- วัคคุวัท ว. ผู้กล่าวไพเราะ. (ป. วคฺคุ + วท ว่า ผู้กล่าว).
- ประสัยห ปฺระไสหะ-, ปฺระไส (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ส. ปฺรสหฺย; ป. ปสยฺห).
- ประสัยห- ปฺระไสหะ-, ปฺระไส (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ส. ปฺรสหฺย; ป. ปสยฺห).
- ประสัยห์ ปฺระไสหะ-, ปฺระไส (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ส. ปฺรสหฺย; ป. ปสยฺห).
- ประวัติบุคคล ชีวประวัติ อัตชีวประวัติ บันทึกมรณกรรม ประวัติ ประวัติส่วนตัว อัตประวัติ
- ประโยคคู่ บทละครสองบรรทัด
- ทักขิไณยบุคคล -ไนยะ- น. บุคคลผู้ควรรับทักษิณา. (ป.).
- ทําให้เป็นบุคคล ทําให้เป็นลักษณะบุคคล
- บุคคล ที่มีค่า ทรัพย์สิน ประโยชน์ -assets ทรัพย์สิน
- ทําด้วยหิน เป็นเครื่องหิน
มือถือ