ปรี๊ด คือ

• ปฺรี๊ด
  ว. อาการที่น้ำหรือของเหลวพุ่งออกมาโดยแรงจากช่องแคบ ๆ มีเสียงดังเช่นนั้น เช่น น้ำพุ่งปรี๊ด บ้วนน้ำลายปรี๊ด; มาก เช่น สูงปรี๊ด, จัด (ใช้แก่รสเปรี้ยว); เสียงอย่างเสียงเป่านกหวีดยาว ๆ.

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• รี     ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง
• ปรัด    ปะหฺรัด (กลอน) ก. แต่ง.
• ปรีดิ    ปฺรี-, ปฺรี น. ความอิ่มใจ, ความปลื้มใจ, ความยินดี. (ส. ปฺรีติ; ป. ปีติ).
• ปรีดิ์    ปฺรี-, ปฺรี น. ความอิ่มใจ, ความปลื้มใจ, ความยินดี. (ส. ปฺรีติ; ป. ปีติ).
• ปรีดี    ปฺรี-, ปฺรี น. ความอิ่มใจ, ความปลื้มใจ, ความยินดี. (ส. ปฺรีติ; ป. ปีติ).
• ปรูด    ปฺรูด, ปฺรู๊ด ว. อาการที่น้ำหรือของเหลวเป็นต้นพุ่งออกจากช่องแคบโดยเร็วแรง, โดยปริยายหมายความว่า ฉับไว.
• ปรู๊ด    ปฺรูด, ปฺรู๊ด ว. อาการที่น้ำหรือของเหลวเป็นต้นพุ่งออกจากช่องแคบโดยเร็วแรง, โดยปริยายหมายความว่า ฉับไว.
• ปรีดิ์เปรม    ปริ่ม ปริ่มยิ้ม ปริ่มเปรม ปริ่มใจ ปลื้มใจ ยินดี
• ประกิด    ก. ประกอบ, ประกับ, ประดับ.
• ประชิด    ก. เข้าถึงตัว, เข้าชิดตัว, เช่น ผู้ร้ายมาประชิดตัว.
• ประทัด    ๑ น. เครื่องดอกไม้ไฟของจีน ทำด้วยกระดาษสีแดงอัดแน่นห่อดินปืน รูปร่างคล้ายบุหรี่ มีชนวนสำหรับจุด มีเสียงดัง, ลักษณนามว่า ดอก เช่น ประทัด ๒ ดอก. ๒ น. (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Quassia amara L. ในวงศ์ Simaro
• ประบัด    (โบ) ก. ฉ้อโกง, กระบัด ตระบัด หรือ สะบัด ก็ใช้.
• ประพัด    น. กระพัด, สายรัดกูบบนหลังช้าง.
• พุ่งปรู๊ด    ไหลทะลัก

• อีโก้เธอขึ้นสูงปรี๊ดและเริ่มจะควบคุมไม่อยู่แล้ว
• ไม่อยากเชื่อเลยว่าแกฆ่าย่าของแกด้วยการ พุ่งปรี๊ด
• ทำเอาฉันความดันพุ่งปรี๊ด ๆ เส้นประสาทเต้นตุ้บตั้บ ๆ
• หมายถึงเสียงหัวเราะแหลมปรี๊ด น่ารำคาญน่ะเหรอ
• เพราะเราชอบที่จะ ได้ปรี๊ดบ่อยเท่าที่จะทำได้
• เดี๋ยวอารมณ์ก็พุ่งปรี๊ด แล้วก็มีกำแพงมากั้น
• แกคงไม่ต้องฆ่าญาติ ด้วยการพุ่งปรี๊ดของแกหรอ
• ประการที่สอง ทุกครั้งมันดูเหมือนพวกเขา ทำให้ปรี๊ดแตก
• น่าจะเกี่ยวกับสื่อ ดูจากสีชมพูปรี๊ดนี่แล้ว
• ก็แค่คุณตัวสูงปรี๊ด ฉันมองเห็นเส้นผมหมดเลย