เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก

ปะขาว คือ

สัทอักษรสากล: [pa khāo]  การออกเสียง:
"ปะขาว" อังกฤษ
ความหมายมือถือ
  • น. ชายผู้จำศีลนุ่งห่มผ้าขาว, ลักษณนามว่า คน; (โบ) ตำแหน่งข้าราชการชั้นขุนหมื่นพวกหนึ่ง, คู่กับ ประแดง.
  • ปะ     ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
  • ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
  • ขาว     ๑ น. สีชนิดหนึ่งเหมือนสำลี. ว. มีสีอย่างสำลี, โดยปริยายหมายความว่า แจ่มแจ้ง, สะอาดบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน. ๒ น. เทียนขาว. ( ดู เทียนขาว
  • ชีปะขาว    ๑ น. นักบวชนุ่งขาว. ๒ น. (๑) ชื่อแมลงที่เป็นผีเสื้อของหนอนกอข้าว อันได้แก่ชนิด Scirpophaga incertulas, Chilo suppressalis, Chilotraea polychrysa ในวงศ์ Pyralidae เป็นผีเสื้อกลางคืน เมื่อเกาะจะหุบปีก
  • ชีสับปะขาว    ชีปะขาว ชีผ้าขาว
  • ตัวชีปะขาว    ephemeroptera plectoptera
  • สับปะขาว    ดู ชีปะขาว ๒ (๑).
  • ชีผะขาว    ดู ชีปะขาว ๒ (๑).
  • ภาวะขาดน้ํา    การพัก การพักตัว
  • ภาวะขาดวิตามิน    การขาดวิตามิน ภาวะขาดสารอาหาร
  • ภาวะขาดแคลน    ความขาดแคลน
  • ภาวะขาโก่ง    ขาที่โก่งงอ
  • สภาวะขาดน้ํา    ความเครียดเนื่องจากน้ํา
  • จะขาบ    ๑ ดู ตะขาบ ๑. ๒ ดู ตะขาบ ๓.
  • ตะขาบ    ๑ น. ชื่อสัตว์ที่มีลำตัวและขาเป็นปล้อง มีหลายวงศ์ หัวและลำตัวยาวแบนหรือค่อนข้างแบน มีจำนวนปล้อง ๑๕-๒๓ ปล้อง แต่ละปล้องมีขา ๑ คู่ไปจนถึงปล้องสุดท้ายหรือเกือบสุดท้าย ขามี ๕-๗ ปล้อง ทอดออกไป ด้านข้างขอ