ปั่ว คือ
- ปิ๋ว ๑ ก. ชักไว้เสีย, เป็นคำใช้ในวิธีเล่นโยนหลุม เมื่อโยนกันจนเหลือ ๑ สตางค์ ก็ชักเอาเสียไม่ต้องโยนอีก เรียกว่า ปิ๋ว; ชวด, พลาดจากที่หวัง เช่น เขาปิ๋วเงินรางวัลก้อนใหญ่. (ปาก) ว. ริบ เช่น ถูกปิ๋วเงินประก
- ปีวัว ปีฉลู
- งูปี่แก้ว ปี่แก้ว
- ปั่นหัว ก. ทำให้งง (มาจากการกัดจิ้งหรีด โดยจับตัวที่แพ้มาปั่นหัวให้งง เพื่อจะได้สู้ต่อไป) เช่น ปั่นหัวจิ้งหรีด; (ปาก) ยุให้ผิดใจกัน.
- ปิ่นแก้ว น. ชื่อข้าวเจ้าพันธุ์ดีพันธุ์หนึ่ง.
- ปีที่แล้ว ปีก่อน เมื่อปีกลาย ปีที่ผ่านมา
- ปี่แก้ว ๑ น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง ที่แยกเป็นปี่แก้วน้อย. ๒ น. ชื่องูขนาดเล็กในสกุล Oligodon วงศ์ Colubridae หัวหลิมเล็ก คอโต หางสั้น อาศัยอยู่ตามซอกหินซอกดิน หากินตามพื้นดิน ไม่ขึ้นต้นไม้ มีหลายชนิด เช่น ป
- ปูนผิว น. ปูนขาวอย่างละเอียดใช้ฉาบทาพื้นนอกให้ขาวเป็นนวล.
- ว.ด.ป. วัน เดือน ปี
- ว/ด/ป วัน เดือน ปี
- วัสดุปูน ปูนขาว ปูนมาร์ล ปูนเกษตร
- วิกัป -กับ น. การใคร่ครวญอย่างไม่แน่ใจ; คำแสดงความหมายให้เลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง. ก. กำหนด; ให้, ฝาก (ตามพระวินัยบัญญัติ). (ป. วิกปฺป; ส. วิกลฺป).
- วิปักษ์ น. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู, ปรปักษ์. (ส.; ป. วิปกฺข).
- วิปัสสก น. ผู้เห็นแจ้ง. (ป.).
- วิรูป ว. น่าเกลียด, พิการ, ไม่น่าดู. (ป., ส.).
มือถือ