ปั้นขลิบ คือ

• ขนมปั้นสิบ
  ปั้นสิบ
  แป้งขลิบ

• ปั้น     ๑ ก. เอาสิ่งอ่อน ๆ เช่นขี้ผึ้งดินเหนียวเป็นต้นมาทำให้เป็นรูปตามที่ต้องการ เช่น ปั้นข้าวเหนียว ปั้นตุ๊กตา; สร้างขึ้น, เสกสรรขึ้น, เช่น ปั้นพยาน
• นข     นะขะ- ( แบบ ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ( ป. , ส. ).
• ขลิบ     ขฺลิบ ก. เย็บหุ้มริมผ้าและของอื่น ๆ เพื่อกันลุ่ยหรือเพื่อให้งามเป็นต้น; ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) ขยิบ เช่น ขลิบตา ว่า ขยิบตา.
• ลิ     ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
• ลิบ     ว. สุดสายตา (ใช้เฉพาะไกลกับสูง) เช่น ไกลลิบ สูงลิบ ห่างกันลิบ ทิ้งกันลิบ มองเห็นยอดปราสาทลิบ ๆ.
• มันขลับ    ซึ่งเป็นประกาย
• ทําให้มันขลับ    ทําให้มันเงา ทําให้เป็นประกาย ทําให้เรียบมัน
• ขลับ    ขฺลับ ว. เลื่อม, เกลี้ยงเป็นมัน, เช่น ดำขลับ มันขลับ.
• ขลุบ    ขฺลุบ น. ลูกคลี, ลูกกลม ๆ สำหรับเล่นแข่งขัน, ใช้เป็น คลุบ ก็มี; เบ้ากลมรูปเหมือนขลุบ มีแบบพิมพ์ติดอยู่บนเบ้านั้นเสร็จ เมื่อทองในเบ้าละลาย ก็พลิกคว่ำให้ทองไหลลงในแบบพิมพ์นั้น เรียกว่า เบ้าขลุบ; อาวุธ
• นขลิขิต    น. เครื่องหมายวงเล็บ รูปดังนี้ ( ).
• คนขลาด    คนขี้ขลาด คนขี้กลัว กลุ่มคนขลาด คนตาขาว
• คนขี้ขลาด    n. ผู้ที่มักกลัว ไม่กล้าทำสิ่งต่างๆ ชื่อพ้อง: คนขี้กลัว, คนขลาด, คนตาขาว คำตรงข้าม: คนกล้าหาญ ตัวอย่างการใช้: ข้าไม่มีวันไปคบกับคนขี้ขลาดอย่างพวกมันหรอก clf.: คน
• ดําขลับ    ดําขํา ดําสนิท
• ผู้ขลิบ    ผู้เลาะ ผู้เล็ม
• เบ้าขลุบ    น. เบ้ากลมรูปเหมือนขลุบ มีแบบพิมพ์ติดอยู่บนเบ้านั้นเสร็จ เมื่อทองในเบ้าละลาย ก็พลิกคว่ำให้ทองไหลลงในแบบพิมพ์นั้น.