ปากขม คือ

• ว. อาการที่รู้สึกขมในปากเมื่อเวลาเป็นไข้.

• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาก     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
• ขม     ๑ ว. รสอย่างหนึ่งอย่างรสสะเดาหรือบอระเพ็ด. ๒ น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Amaranthus วงศ์ Amaranthaceae มีหลายชนิด เช่น ผักขมหนาม ( A.
• ปากขอ    น. ชื่อพยาธิตัวกลมขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Ancylostomatidae มีส่วนหัวโค้งงอคล้ายตาขอ ในช่องปากมีฟันแหลมหรือเป็นแผ่นใช้เกาะเกี่ยวผนังลำไส้ อาศัยดูดกินเลือดมนุษย์และสัตว์ ขนาดเล็กที่สุดยาวประมาณ ๕ มิลลิ
• ปากขวด    ปาก
• ขมุกขมัว    ขะหฺมุกขะหฺมัว ว. มืด ๆ มัว ๆ, โพล้เพล้, จวนค่ำ, จวนมืด, โดยปริยายใช้หมายถึงสีมัว ๆ, ไม่ผ่องใส, เช่น ครั้นจะทำขมุกขมัวมอมแมม ชายเห็นจะเยื้อนแย้มบริภาษให้บาดจิต. (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์).
• พยาธิปากขอ    n. ชื่อพยาธิขนาดเท่าเข็มหมุด ที่ปากมีฟันเป็นขอโค้งคม ตัวอย่างการใช้: ถ้าผู้ป่วยที่มีพยาธิปากขอไปถ่ายอุจจาระไว้บนดิน ไข่พยาธิจะฟักออกมาเป็นตัวอ่อนอีก clf.: ตัว
• นกขมิ้น    นกสีฉูดฉาดในตระกูล oriolidae
• ผักขม    n. พรรณไม้ล้มลุกชนิดหนึ่ง ตัวอย่างการใช้: วิตามินบีพบมากในผักขมและผักใบเขียวอื่นๆ clf.: ต้น
• รุกขมูล    น. โคนต้นไม้, เรียกพระที่ถือธุดงค์อยู่โคนไม้ว่า พระรุกขมูล.
• ความขมุกขมัว    ความพร่ามัว ความไม่ชัดเจน ความมัว ความมืดมัว
• ขะมุกขมอม    ซอมซ่อ ทรุดโทรม สกปรก
• ทำให้รู้สึกขม    ทำให้ขมขึ้น ทำให้เคืองแค้น
• รุกขมูลิกธุดงค์    -มูลิกะ- น. ธุดงค์อย่าง ๑ ใน ๑๓ อย่าง ที่ภิกษุจะต้องสมาทานว่าจะอยู่โคนต้นไม้เป็นประจำ. (ป. รุกฺขมูลิกธูตงฺค).
• สิกขมานา    (โบ) น. สามเณรีที่มีอายุครบ ๑๘ ปี ก่อนอุปสมบทเป็นภิกษุณีจะต้องรักษาสิกขาบท ๖ ประการ เป็นเวลา ๒ ปี. (ป.).

• ถั่วไพน์ต้องทำอะไรกับปากขม ?
• เครียดจนปากขมหมดแล้ว