ปากขม คือ
สัทอักษรสากล: [pāk khom] การออกเสียง:
"ปากขม" การใช้"ปากขม" อังกฤษ
ความหมาย
มือถือ
- ว. อาการที่รู้สึกขมในปากเมื่อเวลาเป็นไข้.
- ปา ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
- ปาก น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
- ขม ๑ ว. รสอย่างหนึ่งอย่างรสสะเดาหรือบอระเพ็ด. ๒ น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Amaranthus วงศ์ Amaranthaceae มีหลายชนิด เช่น ผักขมหนาม ( A.
- ปากขอ น. ชื่อพยาธิตัวกลมขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Ancylostomatidae มีส่วนหัวโค้งงอคล้ายตาขอ ในช่องปากมีฟันแหลมหรือเป็นแผ่นใช้เกาะเกี่ยวผนังลำไส้ อาศัยดูดกินเลือดมนุษย์และสัตว์ ขนาดเล็กที่สุดยาวประมาณ ๕ มิลลิ
- ปากขวด ปาก
- ขมุกขมัว ขะหฺมุกขะหฺมัว ว. มืด ๆ มัว ๆ, โพล้เพล้, จวนค่ำ, จวนมืด, โดยปริยายใช้หมายถึงสีมัว ๆ, ไม่ผ่องใส, เช่น ครั้นจะทำขมุกขมัวมอมแมม ชายเห็นจะเยื้อนแย้มบริภาษให้บาดจิต. (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์).
- พยาธิปากขอ n. ชื่อพยาธิขนาดเท่าเข็มหมุด ที่ปากมีฟันเป็นขอโค้งคม ตัวอย่างการใช้: ถ้าผู้ป่วยที่มีพยาธิปากขอไปถ่ายอุจจาระไว้บนดิน ไข่พยาธิจะฟักออกมาเป็นตัวอ่อนอีก clf.: ตัว
- นกขมิ้น นกสีฉูดฉาดในตระกูล oriolidae
- ผักขม n. พรรณไม้ล้มลุกชนิดหนึ่ง ตัวอย่างการใช้: วิตามินบีพบมากในผักขมและผักใบเขียวอื่นๆ clf.: ต้น
- รุกขมูล น. โคนต้นไม้, เรียกพระที่ถือธุดงค์อยู่โคนไม้ว่า พระรุกขมูล.
- ความขมุกขมัว ความพร่ามัว ความไม่ชัดเจน ความมัว ความมืดมัว
- ขะมุกขมอม ซอมซ่อ ทรุดโทรม สกปรก
- ทำให้รู้สึกขม ทำให้ขมขึ้น ทำให้เคืองแค้น
- รุกขมูลิกธุดงค์ -มูลิกะ- น. ธุดงค์อย่าง ๑ ใน ๑๓ อย่าง ที่ภิกษุจะต้องสมาทานว่าจะอยู่โคนต้นไม้เป็นประจำ. (ป. รุกฺขมูลิกธูตงฺค).
- สิกขมานา (โบ) น. สามเณรีที่มีอายุครบ ๑๘ ปี ก่อนอุปสมบทเป็นภิกษุณีจะต้องรักษาสิกขาบท ๖ ประการ เป็นเวลา ๒ ปี. (ป.).