ปาณก- คือ
-นะกะ-
น. หนอน, สัตว์มีชีวิต. (ป.).
- ปา ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
- ปาณ -นะ น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต. ( ป. ; ส. ปฺราณ).
- ปาณก -นะกะ- น. หนอน, สัตว์มีชีวิต. ( ป. ).
- ปาณกชาติ -นะกะชาด น. หนอน. (ป.).
- ภาณกะ พานะกะ (แบบ) น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก. (ป.).
- ปฏิภาณกวี ปะติพานนะกะวี, ปะติพานกะวี น. กวีผู้มีความสามารถในการใช้ปฏิภาณแต่งกลอนสด.
- อวิญญาณก อะวินยานะกะ-, อะวินยานนะกะ- ว. ไม่มีวิญญาณ, ไม่มีชีวิต, ไม่มีจิตใจ. (ป.).
- อวิญญาณก- อะวินยานะกะ-, อะวินยานนะกะ- ว. ไม่มีวิญญาณ, ไม่มีชีวิต, ไม่มีจิตใจ. (ป.).
- ปาณ- -นะ น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต. (ป.; ส. ปฺราณ).
- ปาณิ น. มือ, ฝ่ามือ. (ป., ส.).
- ปาณี ๑ น. มือ, ฝ่ามือ. (ป., ส.). ๒ น. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. (ป.; ส. ปฺราณินฺ).
- นิรมาณกาย -ระมานนะกาย น. กายที่ประกอบด้วยขันธ์ ๕ ของพระพุทธเจ้า ซึ่งมีอันเปลี่ยนแปลงไปเหมือนสิ่งที่ประกอบด้วยขันธ์ ๕ อื่น ๆ, ตามคติมหายานเชื่อว่า เป็นรูปปรากฏของพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระพุทธเจ้า คือ ธรรมกาย.
- โบราณกาล สมัยก่อน สมัยโบราณ อดีต เก่าแก่ โบราณ อดีตกาล อดีตสมัย ดึกดําบรรพ์ สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ก่อนประวัติศาสตร์ นมนาน นานนม บรรพกาล
- ปาณทัณฑ์ น. โทษถึงชีวิต. (ป.; ส. ปฺราณทณฺฑ).
- ปาณภูต น. สัตว์เป็น. ว. มีลมหายใจ. (ป.; ส. ปฺราณภูต).
มือถือ