ปิย- คือ

• ปิยะ-
  ว. ที่รัก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตร หรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. (ป.).

• ปิย     ปิยะ- ว. ที่รัก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตร หรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. ( ป. ).
• ปุย    ๑ น. ของที่เป็นใยฟูอย่างสำลีหรือขนสัตว์บางชนิด เช่น ปุยฝ้าย ปุยสำลี สุนัขขนเป็นปุย. ๒ ดู กระโดน.
• ปุ้ย    น. ลักษณะแก้มที่ตุ่ยออกมาเช่นในเวลากินอาหาร; (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ของลับหญิง.
• ปุ๋ย    ๑ น. สิ่งที่ใส่ลงไปในดินหรือให้ธาตุอาหารพืชหนึ่งหรือหลายธาตุ. ๒ ว. อาการที่เชือกขาดไปโดยง่ายดาย เช่น ขาดปุ๋ย; อาการที่หลับง่ายดายอย่างสบาย เช่น หลับปุ๋ย.
• ปู้ยี่ปู้ยำ    ว. ชอกช้ำ, ยับเยิน.
• ปู้ยี่ปู้ยํา    พัง ทําลาย
• จตุปัจจัย    จะตุปัดไจ น. เครื่องอาศัยเลี้ยงชีวิตของบรรพชิตในพระพุทธศาสนา ๔ อย่าง คือ จีวร (ผ้านุ่งห่ม) บิณฑบาต (อาหาร) เสนาสนะ (ที่อยู่) คิลานเภสัช (ยา). (ป.).
• ปัจจัย    น. เหตุอันเป็นทางให้เกิดผล, หนทาง, เช่น การศึกษาเป็นปัจจัยให้เกิดความรู้ความสามารถ, องค์ประกอบ, ส่วนประกอบ, เช่น ปัจจัยในการผลิต, คำ “ปัจจัย” กับ คำ “เหตุ” มักใช้แทนกันได้; เครื่องอาศัยยังชีพ, เครื่
• ปัจจุสมัย    ปัดจุดสะไหฺม น. เวลาเช้ามืด. (ป. ปจฺจูสสมย).
• ปัจฉิมวัย    ปัดฉิมมะ- น. วัยตอนปลาย, วัยชรา. (ป.).
• ปัตยัย    ปัดตะไย (กลอน) น. ปัจจัย. (ส. ปฺรตฺยย; ป. ปจฺจย).
• ปัวเปีย    ก. นัวเนีย, ปะปน, เกี่ยวข้อง, คลุกคลี.
• ปั้วเปี้ย    ว. อ่อนกำลังจนแทบจะทรงตัวไม่ได้.
• ปิติยินดี    ชื่นชมยินดี ปลาบปลื้ม พึงใจ ดีใจ ปลื้มใจ มีความสุข ชื่นใจ ซึ่งมีความสุขมาก ฉายแสง ยิ้มแย้มแจ่มใส ปลื้มปิติ ปิติ ยินดี หรรษา พอใจ สุขใจ
• ปิยังคุ    น. ประยงค์. (ป.).