ปุ้ย คือ

• น. ลักษณะแก้มที่ตุ่ยออกมาเช่นในเวลากินอาหาร; (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ของลับหญิง.

• ปุ     ๑ ว. เสียงดังเช่นนั้น. ๒ ก. ปะ เช่น เอาไม้ไปปุฝาเรือน.
• ปิย    ปิยะ- ว. ที่รัก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตร หรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. (ป.).
• ปิย-    ปิยะ- ว. ที่รัก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตร หรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. (ป.).
• ปุย    ๑ น. ของที่เป็นใยฟูอย่างสำลีหรือขนสัตว์บางชนิด เช่น ปุยฝ้าย ปุยสำลี สุนัขขนเป็นปุย. ๒ ดู กระโดน.
• ปุ๋ย    ๑ น. สิ่งที่ใส่ลงไปในดินหรือให้ธาตุอาหารพืชหนึ่งหรือหลายธาตุ. ๒ ว. อาการที่เชือกขาดไปโดยง่ายดาย เช่น ขาดปุ๋ย; อาการที่หลับง่ายดายอย่างสบาย เช่น หลับปุ๋ย.
• ปู้ยี่ปู้ยำ    ว. ชอกช้ำ, ยับเยิน.
• ปู้ยี่ปู้ยํา    พัง ทําลาย
• จตุปัจจัย    จะตุปัดไจ น. เครื่องอาศัยเลี้ยงชีวิตของบรรพชิตในพระพุทธศาสนา ๔ อย่าง คือ จีวร (ผ้านุ่งห่ม) บิณฑบาต (อาหาร) เสนาสนะ (ที่อยู่) คิลานเภสัช (ยา). (ป.).
• ปัจจัย    น. เหตุอันเป็นทางให้เกิดผล, หนทาง, เช่น การศึกษาเป็นปัจจัยให้เกิดความรู้ความสามารถ, องค์ประกอบ, ส่วนประกอบ, เช่น ปัจจัยในการผลิต, คำ “ปัจจัย” กับ คำ “เหตุ” มักใช้แทนกันได้; เครื่องอาศัยยังชีพ, เครื่
• ปัจจุสมัย    ปัดจุดสะไหฺม น. เวลาเช้ามืด. (ป. ปจฺจูสสมย).
• ปัจฉิมวัย    ปัดฉิมมะ- น. วัยตอนปลาย, วัยชรา. (ป.).
• ปัตยัย    ปัดตะไย (กลอน) น. ปัจจัย. (ส. ปฺรตฺยย; ป. ปจฺจย).
• ปัวเปีย    ก. นัวเนีย, ปะปน, เกี่ยวข้อง, คลุกคลี.
• ปั้วเปี้ย    ว. อ่อนกำลังจนแทบจะทรงตัวไม่ได้.
• ปิติยินดี    ชื่นชมยินดี ปลาบปลื้ม พึงใจ ดีใจ ปลื้มใจ มีความสุข ชื่นใจ ซึ่งมีความสุขมาก ฉายแสง ยิ้มแย้มแจ่มใส ปลื้มปิติ ปิติ ยินดี หรรษา พอใจ สุขใจ

• หลากเทคนิค จากทั่วทุกมุมโลก สู่ก้นครัวปุ้มปุ้ย
• แล้วคุณจะต้องปลื้ม สูตรอร่อย จาก ปุ้มปุ้ย
• โอม มะรุกกุ๊กกุ๋ย ตุ๊ยตะปุ้มปุ้ย
• เจ้าคนขี้เกียจ อ้วนปุ้มปุ้ยเอ๊ย
• หอยลายทอดรสเผ็ด ตราปุ้มปุ้ย
• หนูไม่ชอบขนมปุ้ยฝ้าย
• อร่อยที่รอยยิ้ม ด้วยความใส่ใจ และความตั้งใจ ปุ้มปุ้ย ให้ความสำคัญในทุกๆ ขั้นตอนการผลิต
• นายธเรศ คงมี เปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยว ชื่อร้าน " ปุ้ยเก่ง " ที่อำเภอสำโรง จังหวัดสมุทรปราการ ต่อมาขายดีจึงคิดหาวิธีให้บริการลูกค้าได้รวดเร็วมากขึ