ปิหกะ คือ
-หะกะ
น. ม้าม. (โบราณนิยมแปลว่า ไต).
- หก ๑ ก. อาการที่ส่วนเบื้องสูงของร่างกาย ของภาชนะ หรือของสิ่งใดสิ่งหนึ่งเอียงลง เทลง ในทันใดจากที่เดิม เช่น หกต่ำหกสูง น้ำหก ข้าวหก,
- กะ พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
- ปัญจกะ ปันจก, -จะกะ (แบบ) น. เบญจก, หมวด ๕. (ป.).
- ปัยกะ ไปยะ- น. ปู่ทวด, ตาทวด. (ป. ปยฺยก, ปยฺยกา; ส. ปฺรารฺยก).
- ปีฐกะ -ถะกะ น. ตั่ง, ที่นั่ง, เก้าอี้, ม้า. (ป., ส.).
- ปีฬกะ -ละกะ น. ฝี, ต่อม, ไฝ. (ป. ปีฬกา; ส. ปีฑกา).
- ปูชกะ -ชะกะ น. ผู้บูชา. (ป., ส.).
- กะหรี่ปั๊บ น. ชื่อของกินชนิดหนึ่ง ใช้แป้งสาลีห่อไส้ผสมผงกะหรี่ แล้วจับจีบคล้ายหอยแครง ทอดน้ำมัน.
- ปัตตานีกะ น. กองทัพเหล่าราบ, กองทัพทหารเดินเท้า, เป็นส่วนหนึ่งแห่งกระบวนทัพโบราณ ซึ่งเรียกว่า จตุรงคพล จตุรงคโยธา จตุรงคเสนา หรือ จตุรงคินีเสนา มี ๔ เหล่า ได้แก่ ๑. หัตถานึก (กองทัพช้าง, เหล่าทหารช้าง) ๒. อ
- ปุดกะลา (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นกะลา. (ดู กะลา ๒).
- เบญจโลหกะ น. แร่ทั้ง ๕ คือ ทองคำ เงิน ทองแดง ตะกั่ว ดีบุก.
- อุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์ป่าไม้ อุตสาหกรรมป่าไม้
- กะ- ๕ พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น โดยแยกเอาตัวสะกดในแม่กกแห่งคำหน้ามานำ เช่น นกยาง
- หกสิบหก 66 ๖๖
- ที่หก ที่ 6 อันดับหก ลําดับที่หก
มือถือ