ป่าแพะ คือ

• (ถิ่น-พายัพ) น. ป่าละเมาะ.

• ป่า     น. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก
• แพ     น. ไม้ไผ่หรือซุงเป็นต้นที่ผูกมัดเรียงติดกันมาก ๆ สำหรับใช้เป็นพาหนะทางน้ำ หรือล่องมาขาย เช่น แพไม้ไผ่ แพซุง แพหยวกกล้วย,
• แพะ     ๑ น. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Capra hircus ในวงศ์ Bovidae เป็นสัตว์กีบคู่ขนาดกลาง มีความอดทน แข็งแรง และทนทานต่อโรคได้ดีกว่าสัตว์กีบคู่อื่น ๆ
• พะ     ๑ น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า;
• ปีแพะ    มะแม ปีมะแม
• เคราแพะ    น. เคราใต้คางที่ไว้ยาวเรียวแหลมคล้ายขนใต้คางของแพะ, เรียกคางที่ไว้เคราเช่นนั้นว่า คางแพะ.
• เทพเจ้าแห่งแพะ    เทพเจ้าแพน
• แพะตัวผู้    กระบองของตำรวจ เพื่อนทหาร
• แพะป่า    เลียงผา capra ibex capra pyrenaica ไอเบกซ์
• คล้ายแพะ    เหมือนแพะ
• เสียงแพะ    เสียงแกะ
• แพะโลม    ก. พูดเกี้ยว, พูดเลียบเคียงทางชู้สาว, แพละโลม หรือ แทะโลม ก็ว่า.
• ปุพพะ    ปุบพะ ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).
• กะหำแพะ    น. ชื่อมะเขือพันธุ์หนึ่งของชนิด Solanum melongena L..
• คนเลี้ยงแพะ    ผู้ดูแลแพะ