ผู้กระดิก คือ

• ผู้ส่าย
  ผู้แกว่งไปมา

• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระดิก     ก. ไหว, ทำปลายอวัยวะเช่นมือหรือเท้าให้ไหว.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ดิก     ว. ติด ๆ ไป ในคำว่า ตามดิก; จริง ๆ ในคำว่า กลมดิก ตรงดิก.
• กระดูก    ๑ น. โครงร่างกายมีลักษณะแข็ง, ส่วนใดส่วนหนึ่งของโครงร่างกาย; เรียกผลไม้ที่มีเนื้อน้อยเช่น มะปรางว่า มะปรางกระดูก. ๒ น. ชื่อโกฐชนิดหนึ่ง เรียกว่า โกฐกระดูก. (ดู โกฐกระดูก). ๓ (ปาก) ว. ตระหนี่, ขี้เหน
• ผู้ก่อการกระด้างกระเดื่อง    ผู้ก่อการกบฏ ผู้ที่ก่อการกําเริบ ผู้ที่ลุกฮือขึ้นต่อต้าน
• กระดูกหัก    หัก กระดูกแตก
• กระดุกกระดิก    ว. อาการที่ขยับไปขยับมาไม่อยู่นิ่ง ๆ, ยักไปยักมา, ดุกดิก ก็ว่า.
• ผูกกระดิ่ง    ผูกระฆัง
• ผู้ปลุกระดม    ผู้ก่อความไม่สงบหรือการทะเลาะวิวาท ผู้มีความกระฉับกระเฉงอย่างมาก ไม้หรือวัตถุที่กำลังติดไฟ นักปลุกระดม ผู้ก่อให้เกิดการจลาจล
• ก ข ไม่กระดิกหู    โบ อ่านว่า กอข้อ- (สำ) น. ผู้ที่เรียนหนังสือแล้วไม่รู้ อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้.
• กระดูกจมูก    โครงจมูก
• กระดูกสะบัก    กระดูกหัวไหล่ กระดูกไหล่ กระดูกฝ่ามือ กระดูกนิ้วมือ กระดูกน่อง กระดูกฝ่าเท้า กระดูกหน้าแข้ง กระดูกโคนขา ขาหน้า กระดูกต้นแขน กระดูกสะบ้าหัวเข่า กระดูกขาหน้า กระดูกขาหน้าท่อนล่าง กระดูกข้อเท้าส่วนบน ก