ผู้ปลุกระดม คือ
สัทอักษรสากล: [phū pluk ra dom] การออกเสียง:
"ผู้ปลุกระดม" การใช้"ผู้ปลุกระดม" อังกฤษ
ความหมายมือถือ
- ผู้ก่อความไม่สงบหรือการทะเลาะวิวาท
ผู้มีความกระฉับกระเฉงอย่างมาก
ไม้หรือวัตถุที่กำลังติดไฟ
นักปลุกระดม
ผู้ก่อให้เกิดการจลาจล
- ผู้ น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
- ปลุก ปฺลุก ก. ทำให้ตื่นจากหลับ, ทำให้ได้สติรู้สึกตัว, กระตุ้นให้เกิดแรงกำลัง ความขลัง และความกล้าแข็ง เป็นต้น.
- ปลุกระดม ก. เร้าใจและยุยงให้ประชาชนลุกฮือขึ้น.
- ลุ ก. ถึง (ในลักษณะที่ต้องใช้ความพยายาม) เช่น ลุความสำเร็จ, ถึง เช่น ลุศักราช, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ ถึง เป็น ลุถึง; ( โบ ) รู้ความ เช่น ลุท้องตรา
- ลุก ก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. ( จารึกสยาม );
- กร ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
- กระ ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- ระดม ก. ทำพร้อม ๆ กัน เช่น ระดมยิง; รวบรวม, รวมเข้าด้วยกัน, เช่น ระดมทุน ระดมคนช่วยกันทำงาน.
- ดม ก. ใช้จมูกสูดกลิ่น, สูดเอากลิ่น, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ดอม เป็น ดมดอม หรือ ดอมดม.
- ซึ่งปลุกระดม ซึ่งก่อความไม่สงบ
- นักปลุกระดม ผู้ก่อให้เกิดการจลาจล ผู้ปลุกระดม
- คําพูดปลุกระดม การช่วยก่อความไม่สงบ การปลุกระดมฝูงชนให้ต่อต้านรัฐบาล การสนับสนุนพวกกบฏ
- ปลุกระดมให้มี เรียกร้อง
- ผู้ปล้นสะดม โจรสลัด โจร