พน- คือ
"พน-" การใช้
พน, พะนะ-
น. ป่า, พง, ดง. (ป., ส. วน).
- พน พน, พะนะ- น. ป่า, พง, ดง. ( ป. , ส. วน).
- พนง. พนักงาน ลูกจ้าง
- พนม น. ภูเขา. (ข.); ลักษณะของสิ่งที่เป็นพุ่มยอดแหลมอย่างดอกบัวตูม. ก. ทำให้มีรูปอย่างดอกบัวตูม เช่น พนมมือ.
- พนัก น. เครื่องสำหรับพักสำหรับพิง เช่น พนักเก้าอี้.
- พนัง น. ทำนบกั้นน้ำอย่างใหญ่; เครื่องกั้นเครื่องกำบัง เช่น พนังม้า คือแผ่นหนังสำหรับปิดข้างม้าทั้ง ๒ ข้าง พนังที่นอน คือแผ่นผ้าที่เย็บปิดกั้นรอบข้างที่นอนหรือกั้นภายในที่นอนให้เป็นช่อง ๆ เพื่อยัดนุ่นเป็น
- พนัน ก. เล่นเอาเงินหรือสิ่งอื่นโดยอาศัยความฉลาด ความชำนาญ เล่ห์เหลี่ยม ไหวพริบ และฝีมือ รวมทั้งโชคด้วย. น. การเล่นเช่นนั้น เรียกว่า การพนัน.
- พนัส พะนัด, พะนัดสะ- น. ป่า, พง, ดง. (มาจาก พน แต่เพิ่มตัว ส เพื่อความสะดวกในการสนธิ). (ส. วนสฺ; ป. วน).
- พนัส- พะนัด, พะนัดสะ- น. ป่า, พง, ดง. (มาจาก พน แต่เพิ่มตัว ส เพื่อความสะดวกในการสนธิ). (ส. วนสฺ; ป. วน).
- พนา น. ป่า, พง, ดง, (มาจาก พน เติมสระอา เช่น พนาดร = ป่าสูง พนาสณฑ์, พนาสัณฑ์ = แนวป่า, ราวป่า).
- พนิด น. วนิดา, หญิง, หญิงสาว. (ส. วนิตา).
- พนิดา น. วนิดา, หญิง, หญิงสาว. (ส. วนิตา).
- พนิต ว. เป็นที่รัก, ที่ชอบพอ. (ส. วนิต).
- พนียก พะนียก น. วนิพก, คนขอทานโดยร้องเพลงขอ. (ส. วนียก).
- เพน โรเบิร์ต ทรีต เพน
- แพน ๑ ก. แผ่ออก, กระจายออกไป, เช่น นกยูงแพนหาง นกพิราบแพนหาง. น. หางนกบางชนิดที่แผ่ออกไปเป็นแผ่น เช่น แพนหางนกยูง แพนหางนกพิราบ, สิ่งอื่นที่มีลักษณะเป็นแผ่นคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แพนสำหรับคัดท้ายแพซุง.
ประโยค
- ห้องรับประทานอาหารและห้องนั่งเล่นแบบโอเพน-แอร์แยกจากกัน
- บริษัท แพน-เอเชีย เคเบิ้ล จำกัด