พรหม- คือ

• พฺรม, พฺรมมะ-
  น. ชื่อพระเป็นเจ้าผู้สร้างโลกตามศาสนาพราหมณ์, เทพในพรหมโลก จำพวกมีรูป เรียก รูปพรหม มี ๑๖ ชั้น จำพวกไม่มีรูป เรียก อรูปพรหม มี ๔ ชั้น ตามคติพระพุทธศาสนา, ในบทกลอนใช้ว่า พรหมัน พรหมา พรหมาน หรือ พรหมาร ก็มี; ผู้มีพรหมวิหารทั้ง ๔ (เช่น บิดามารดามีพรหมวิหารทั้ง ๔ ต่อบุตร ได้ชื่อว่า เป็นพรหมของบุตร). (ป., ส. พฺรหฺม).

• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พรหม     พฺรม, พฺรมมะ- น. ชื่อพระเป็นเจ้าผู้สร้างโลกตามศาสนาพราหมณ์, เทพในพรหมโลก จำพวกมีรูป เรียก รูปพรหม มี ๑๖ ชั้น จำพวกไม่มีรูป เรียก อรูปพรหม มี ๔
• ตรีพรหม    ตรีมูรติ
• พรหมา    พฺรมมา น. พรหม.
• พรหมปุโรหิต    น. พราหมณ์ชั้นสูง; ชื่อพรหมหมู่หนึ่งอยู่ในสวรรค์อันสูงกว่าชั้นพรหมปาริสัช; ชื่อคัมภีร์แพทย์ว่าด้วยต้นเหตุที่มนุษย์เกิด. (ส.).
• พรหมจักร    น. จักรวาล; คำสอนของพระพุทธเจ้า. (ส.; ป. พฺรหฺมจกฺก).
• พรหมทัณฑ์    น. ตามศาสนาพราหมณ์หมายความว่า “ไม้พระพรหม” ชื่อศัสตรากายสิทธิ์ชนิดหนึ่ง; การสาปแห่งพราหมณ์; โทษอย่างสูง คือห้ามไม่ให้ใคร ๆ พูดด้วยในหมู่สงฆ์ด้วยกัน. (ส., ป.).
• พรหมบถ    น. ทางไปสู่พระพรหม, ทางไปสู่ความดีสูงสุด. (ส.).
• พรหมบท    น. ที่อยู่ของพระพรหม; ตำแหน่งพราหมณ์. (ส.).
• พรหมบุตร    น. พราหมณ์, ลูกพราหมณ์. (ส.).
• พรหมพันธุ์    น. “วงศ์พรหม” คือพราหมณ์โดยตระกูล คือ พราหมณ์เลว. (ส.).
• พรหมภูติ    พฺรมมะพูติ น. เวลาสนธยา, เวลาขมุกขมัว, โพล้เพล้. (ส.).
• พรหมฤษี    น. ฤษีที่เป็นพราหมณ์โดยกำเนิด.
• พรหมศร    น. ชื่อกาบกระหนกชนิดหนึ่ง ที่ประกอบกับโคนเสา เช่น เสาบุษบก มีลักษณะคล้ายอินทรธนูละคร เรียกว่า กาบพรหมศร.
• พรหมสูตร    น. ด้ายที่สวมสะพายแล่ง เป็นเครื่องหมายของพราหมณ์, สายธุรำของพราหมณ์. (ส.).