พอกปูน คือ
- พอ ว. เท่าที่ต้องการ, ควรแก่ความต้องการ, เต็มเท่าที่จำเป็น, เต็มตามต้องการ, เช่น ในการเดินทางจะต้องเตรียมเงินไปเท่าไรจึงจะพอ; เหมาะ, เพียงทำได้, ควร;
- พอก ๑ ก. หุ้ม เช่น พอกไข่, พูน, โปะให้หนา เช่น พอกแป้ง. ว. โป่งออกมา เช่น คอพอก. ๒ ( กลอน ) ก. โพกผ้า. น. ผ้าโพกคล้ายหมวก. ๓ น.
- อก ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
- ปู ๑ น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในชั้น Crustacea มีรยางค์ขา ๕ คู่ คู่แรกเป็นก้าม รยางค์ที่ปล้องท้องไม่ใช้ในการว่ายน้ำ มีหลายวงศ์ เช่น
- ปูน ๑ น. หินปูนหรือเปลือกหอยเมื่อถูกเผาจนสลายตัว, ปูนกินกับหมากหรือปูนแดง ในคำเช่น ป้ายปูน ปูนกัดปาก, ปูนขาว ในคำว่า ฉาบน้ำปูน; ปูนซีเมนต์ ในคำเช่น
- การพอกปูน การฉาบปูน ปูนฉาบ ปูนพอกผนัง ไม้ฉาบปูน
- พอกปิด พอกทับ โบกทับ
- พอมีพอกิน ว. มีฐานะปานกลาง เช่น เขาเป็นคนมีฐานะพอมีพอกิน.
- พอกพูน ก. เพิ่มขึ้นโดยลำดับ เช่น ทรัพย์สินพอกพูน พอกพูนความรู้.
- พอกัน ว. เสมอกัน, ทัดเทียมกัน, เทียบเท่ากัน, เช่น เก่งพอกัน ฝีมือพอกัน ร้ายพอ ๆ กัน.
- พอทำพอกิน ว. พอกินไปวันหนึ่ง ๆ.
- ซึ่งพอกัน ทัดเทียม เท่าเทียม เสมอภาค ซึ่งเท่ากัน
- อพยพออกนอกประเทศหรือย้ายไปต่างถิ่น อพยพย้ายถิ่นฐาน
- กระบอกปืน ลํากล้องปืน
- การพอกพูน การรวมตัวกันมากขึ้น การเก็บสะสม การเพิ่มจํานวนมากขึ้น
มือถือ