พาลุก คือ

• น. ทราย. (ป., ส. วาลุก).

• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาล     ๑ น. ขน. ( ป. , ส. ). ๒ ( กลอน ) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. ( ส. , ป. ); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น คนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย,
• ลุ     ก. ถึง (ในลักษณะที่ต้องใช้ความพยายาม) เช่น ลุความสำเร็จ, ถึง เช่น ลุศักราช, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ ถึง เป็น ลุถึง; ( โบ ) รู้ความ เช่น ลุท้องตรา
• ลุก     ก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. ( จารึกสยาม );
• พาราลิมปิก    กีฬาพาราลิมปิก พาราลิมปิกเกมส์ กีฬาโอลิมปิกคนพิการ การแข่งขันพาราลิมปิก
• กีฬาพาราลิมปิก    พาราลิมปิก พาราลิมปิกเกมส์ กีฬาโอลิมปิกคนพิการ การแข่งขันพาราลิมปิก
• พาลี    น. เรียกรอยเป็นชั้น ๆ ที่โคนเขาวัวและควาย.
• เขตพาลีอาร์กติก    เขตพาแลอาร์กติก
• ยุพาพาล    (กลอน) น. หญิงสาวสวย.
• เพาพาล    น. หนุ่มสาวผู้งาม. ว. งามและกำลังรุ่น.
• กรุงพาลี    กฺรุง- น. ภาชนะทำด้วยกาบกล้วย เป็นรูปกระบะสี่เหลี่ยม สำหรับวางเครื่องเซ่นสังเวย เรียกว่า บัตรกรุงพาลี หรือ บัตรพระภูมิ, เรียกสั้น ๆ ว่า บัตรพลี. (มาจากชื่อท้าวพลี). (รามเกียรติ์ ร. ๖).
• คนพาล    อันธพาล คนเกเร คนจัญไร คนทุจริต คนอัปรีย์ คนเลว มารสังคม คนชั่ว คนวายร้าย คนเสเพล คนชั่วร้าย คนเลวทราม ทรชน ทุรชน ลูกลิง เด็กซน นักเลงโต คนชอบเอะอะตึงตัง คนอันธพาล คนโกง คนสารเลว คนไม่เอาถ่าน นักเลง
• นงพาล    น. นางรุ่นสาว, นางสาวเด็ก.
• พาลา    (กลอน) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. (ส., ป.); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น คนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย, หาเรื่องทำให้เดือดร้อน, เช่น พาลหาเรื่อง พาลหาเหตุ. น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาลพาลพาไปหาผิด.
• การแข่งขันพาราลิมปิก    พาราลิมปิก กีฬาพาราลิมปิก พาราลิมปิกเกมส์ กีฬาโอลิมปิกคนพิการ

• แฟรงกี้ พาลุกๆไปเถอะ ผมอยู่บ้านเอง
• หลังจากที่เธอพาลุกมา แล้วออกไปอีก เค้าก็พุดถึงคุณลุงคนนั้นไม่หยุดเลย
• พ่อจะไม่พาลุกไปเกี่ยวข้อง