เพาพาล คือ

• น. หนุ่มสาวผู้งาม.
  ว. งามและกำลังรุ่น.

• เพ     ก. พังทลาย.
• เพา     ว. งาม.
• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาล     ๑ น. ขน. ( ป. , ส. ). ๒ ( กลอน ) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. ( ส. , ป. ); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น คนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย,
• ยุพาพาล    (กลอน) น. หญิงสาวสวย.
• เพาพะงา    ว. งาม.
• พาลี    น. เรียกรอยเป็นชั้น ๆ ที่โคนเขาวัวและควาย.
• กีฬาพาราลิมปิก    พาราลิมปิก พาราลิมปิกเกมส์ กีฬาโอลิมปิกคนพิการ การแข่งขันพาราลิมปิก
• เพลงหน้าพาทย์    น. เพลงประเภทที่ใช้บรรเลงในการแสดงกิริยาอาการเคลื่อนไหวของตัวโขนละครเป็นต้น หรือสำหรับอัญเชิญเทพเจ้า ฤๅษี หรือบูรพาจารย์ ให้มาร่วมชุมนุมในพิธีไหว้ครูหรือพิธีมงคลต่าง ๆ เช่น เชิด ใช้ในการเดินทางไกล เ
• นําพา    นํา พา พะวง อาทร เป็นห่วงเป็นใย เอาใจใส่ เอื้ออาทร เอื้อเฟื้อ ชักพา เอาธุระ
• พาพิลลา    ปุ่มลิ้น
• ยุพาพิน    (กลอน) น. หญิงสาวสวย.
• ราพาย    ก. เอาแจวหรือพายแตะน้ำเรียด ๆ เพื่อชะลอเรือไว้.
• รําพาย    กระพือ พัด
• อาพาท    ป่วย ประชวร เจ็บป่วย เจ็บไข้ได้ป่วย