พาหิระ คือ

• -หิระกะ
  ว. ภายนอก. (ป.).

• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• พระพาหุ    แขน พระพาหา
• พระพาหา    แขน พระพาหุ
• พาหุ    น. แขน. (ป., ส.).
• พาหนะ    -หะนะ น. เครื่องนำไป, เครื่องขับขี่, สัตว์สำหรับขี่บรรทุกหรือลากเข็นมีช้าง ม้า โค กระบือเป็นต้น เรียกว่า สัตว์พาหนะ, ยานต่าง ๆ มีรถและเรือเป็นต้น เรียกว่า ยานพาหนะ. (ป., ส. วาหน).
• พาหะ    ๑ น. ผู้แบก, ผู้ถือ, ผู้ทรงไว้; ม้า. (ป., ส. วาห). ๒ น. แขน. (ดู พาหุ). (ป., ส.). ๓ น. ตัวนำ เช่น ยุงก้นปล่องเป็นพาหะไข้มาลาเรีย; (กฎ) คนหรือสัตว์ซึ่งไม่มีอาการของโรคติดต่อปรากฏ แต่ร่างกายมีเชื้อโรค
• พาหา    น. แขน. (ดู พาหุ). (ป., ส.).
• พาหิรกะ    -หิระกะ ว. ภายนอก. (ป.).
• พาหุยุทธ์    น. การต่อสู้ด้วยแขน, การชกมวย, การปล้ำ. (ป.).
• พาหุรัด    น. เครื่องประดับชนิดหนึ่ง สวมรัดต้นแขน, ทองต้นแขน ก็เรียก.
• กระเพาะอาหารที่เป็นอาหาร    เครื่องใน ตับที่เป็นอาหาร ปอดที่เป็นอาหาร ลิ้นที่เป็นอาหาร สมองที่เป็นอาหาร หัวใจที่เป็นอาหาร ไตที่เป็นอาหาร
• กระเพาะอาหาร    กระเพาะส่วนที่หนึ่งและสองของสัตว์เคี้ยวเอื้อง กระเพาะส่วนท้าย กระเพาะอาหารส่วนท้าย ปากกระเพาะ กระเพาะ ทางเดินอาหาร ลําไส้เล็ก ช่องทางเดินของอาหารตั้งแต่ปาก ลําไส้ใหญ่ จนถึงทวารหนัก หลอดอาหาร
• กระเพาะอาหารของสัตว์    พุงปลา
• กระเพาะอาหารส่วนท้าย    กระเพาะอาหาร กระเพาะส่วนที่หนึ่งและสองของสัตว์เคี้ยวเอื้อง กระเพาะส่วนท้าย ปากกระเพาะ