พาหุยุทธ์ คือ

• น. การต่อสู้ด้วยแขน, การชกมวย, การปล้ำ. (ป.).

• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาหุ     น. แขน. ( ป. , ส. ).
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุทธ     ยุดทะ- น. สงคราม, การรบพุ่ง. ( ป. , ส. ).
• ยุทธ์     ยุดทะ- น. สงคราม, การรบพุ่ง. ( ป. , ส. ).
• ยุทธ-    ยุดทะ- น. สงคราม, การรบพุ่ง. (ป., ส.).
• ยุพา    (กลอน) น. หญิงสาวสวย.
• ยุพาพาล    (กลอน) น. หญิงสาวสวย.
• พาหนะ    -หะนะ น. เครื่องนำไป, เครื่องขับขี่, สัตว์สำหรับขี่บรรทุกหรือลากเข็นมีช้าง ม้า โค กระบือเป็นต้น เรียกว่า สัตว์พาหนะ, ยานต่าง ๆ มีรถและเรือเป็นต้น เรียกว่า ยานพาหนะ. (ป., ส. วาหน).
• พาหะ    ๑ น. ผู้แบก, ผู้ถือ, ผู้ทรงไว้; ม้า. (ป., ส. วาห). ๒ น. แขน. (ดู พาหุ). (ป., ส.). ๓ น. ตัวนำ เช่น ยุงก้นปล่องเป็นพาหะไข้มาลาเรีย; (กฎ) คนหรือสัตว์ซึ่งไม่มีอาการของโรคติดต่อปรากฏ แต่ร่างกายมีเชื้อโรค
• พาหา    น. แขน. (ดู พาหุ). (ป., ส.).
• พาหิรกะ    -หิระกะ ว. ภายนอก. (ป.).
• พาหิระ    -หิระกะ ว. ภายนอก. (ป.).
• พาหุรัด    น. เครื่องประดับชนิดหนึ่ง สวมรัดต้นแขน, ทองต้นแขน ก็เรียก.
• ยุทธปัจจัย    น. สิ่งของทั้งปวงที่มิใช่ยุทธภัณฑ์ แต่เป็นสิ่งเกื้อกูลต่อการรบ เช่น อาหาร ยา เคมีภัณฑ์ รวมถึงสัตว์พาหนะด้วย.