พาหุยุทธ์ คือ
- น. การต่อสู้ด้วยแขน, การชกมวย, การปล้ำ. (ป.).
- พา ก. นำไปหรือนำมา.
- พาหุ น. แขน. ( ป. , ส. ).
- ยุ ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
- ยุทธ ยุดทะ- น. สงคราม, การรบพุ่ง. ( ป. , ส. ).
- ยุทธ์ ยุดทะ- น. สงคราม, การรบพุ่ง. ( ป. , ส. ).
- ยุทธ- ยุดทะ- น. สงคราม, การรบพุ่ง. (ป., ส.).
- ยุพา (กลอน) น. หญิงสาวสวย.
- ยุพาพาล (กลอน) น. หญิงสาวสวย.
- พาหนะ -หะนะ น. เครื่องนำไป, เครื่องขับขี่, สัตว์สำหรับขี่บรรทุกหรือลากเข็นมีช้าง ม้า โค กระบือเป็นต้น เรียกว่า สัตว์พาหนะ, ยานต่าง ๆ มีรถและเรือเป็นต้น เรียกว่า ยานพาหนะ. (ป., ส. วาหน).
- พาหะ ๑ น. ผู้แบก, ผู้ถือ, ผู้ทรงไว้; ม้า. (ป., ส. วาห). ๒ น. แขน. (ดู พาหุ). (ป., ส.). ๓ น. ตัวนำ เช่น ยุงก้นปล่องเป็นพาหะไข้มาลาเรีย; (กฎ) คนหรือสัตว์ซึ่งไม่มีอาการของโรคติดต่อปรากฏ แต่ร่างกายมีเชื้อโรค
- พาหา น. แขน. (ดู พาหุ). (ป., ส.).
- พาหิรกะ -หิระกะ ว. ภายนอก. (ป.).
- พาหิระ -หิระกะ ว. ภายนอก. (ป.).
- พาหุรัด น. เครื่องประดับชนิดหนึ่ง สวมรัดต้นแขน, ทองต้นแขน ก็เรียก.
- ยุทธปัจจัย น. สิ่งของทั้งปวงที่มิใช่ยุทธภัณฑ์ แต่เป็นสิ่งเกื้อกูลต่อการรบ เช่น อาหาร ยา เคมีภัณฑ์ รวมถึงสัตว์พาหนะด้วย.