พิณเพี้ย คือ

• เพลี้ย
  เพี้ย

• พิณ     น. ชื่อเครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง มีสายสำหรับดีด. ( ป. , ส. วีณา).
• เพ     ก. พังทลาย.
• เพี้ย     ๑ น. ตำแหน่งขุนนางไทยแคว้นล้านนาและล้านช้าง คือ พญา. ๒ น. ชื่อเครื่องดีดฟังเสียงชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ไผ่คล้ายจ้องหน่อง แต่จ้องหน่องใช้กระตุก
• พี     ว. อ้วน, มักใช้เข้าคู่กับคำ อ้วน เป็น อ้วนพี. น. มัน.
• พี้     ( ถิ่น ) ว. นี้.
• สมณเพศ    เพศบรรพชิต เพศพระภิกษุ
• พืชเพศเมีย    เพศเมีย สัตว์เพศเมีย
• สัญญาณเตือนภัย    ไซเรน เสียงหวอ ไฟฉุกเฉิน เสียงเตือน สัญญาณบอกเหตุ ʼหยุดʼ คำสั่งให้หยุด สัญญาณไฟจราจรสีแดง สัญญาณขอความช่วยเหลือ สัญญาณภัย
• เพ้ย    ว. คำขับไล่ที่เปล่งเสียงแรง ๆ ให้สัตว์เช่นไก่หนีไป; คำรับในเวลาพากย์โขน คนรับร้องเพ้ย. ก. ตะเพิด เช่น ถูกเพ้ย.
• เพิดเพ้ย    ก. เย้ยหยัน; ร้องเฮ้ย (ใช้เป็นคำขับไล่ให้หนีไป).
• พ.ย.    พฤศจิกา พฤศจิกายน เดือนพฤศจิกายน
• พียู    พลูโทเนียม
• พุ้ย    ก. พายโดยแรงให้เรือไปโดยเร็ว, โดยปริยายหมายถึงอาการที่เอาตะเกียบคุ้ยข้าวเข้าปาก.
• ยุพ    ยุบพะ- ว. หนุ่ม, สาว. (ป., ส. ยุว).
• ยุพ-    ยุบพะ- ว. หนุ่ม, สาว. (ป., ส. ยุว).