พิถย คือ

• พิดถะยะ-
  น. วิถี.

• พิถย-    พิดถะยะ- น. วิถี.
• พิถยันดร    พิดถะยันดอน น. ระหว่างวิถี.
• ตัถย์    ตัด (แบบ) น. ความเป็นอย่างนั้น, ความจริง. ว. เป็นอย่างนั้นจริง. (ส.).
• เถย    เถยยะ- น. ความเป็นขโมย (มักใช้นำหน้าสมาส). (ป. เถยฺย).
• เถย-    เถยยะ- น. ความเป็นขโมย (มักใช้นำหน้าสมาส). (ป. เถยฺย).
• ไถย    ไถยะ- น. ความเป็นขโมย เช่น ไถยจิต. (ป. เถยฺย).
• ไถย-    ไถยะ- น. ความเป็นขโมย เช่น ไถยจิต. (ป. เถยฺย).
• ทุรัถยา    -รัดถะยา (แบบ) น. ทางไกล. (พงศ. เลขา).
• มิถยา    มิดถะหฺยา ว. มิจฉา. (ส. มิถฺยา; ป. มิจฺฉา).
• รถยก    รถลาก การชักรอก การยก ธงที่ชักขึ้น ปั้นจัน ลิฟต์ ลิฟต์ กว้าน เครื่องยก
• รถยนต์    น. ยานพาหนะที่ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์ ตามปรกติมี ๔ ล้อ มีหลายแบบหลายชนิดเรียกชื่อต่าง ๆ กันตามความมุ่งหมายที่ใช้เป็นต้น เช่น รถเก๋ง รถบรรทุก รถโดยสาร; (กฎ) รถที่มีล้อตั้งแต่ ๓ ล้อ และเดินด้วยกำลัง
• รถยา    รดถะ- น. รัถยา.
• รัถยา    รัดถะยา น. ทางเดิน. (ส. รถฺยา; ป. รจฺฉา).
• สาไถย    น. การแสร้งทำให้เขาหลงผิดเข้าใจผิด, มักใช้เข้าคู่กับคำ มารยา เป็น มารยาสาไถย. (ป. สาเยฺย; ส. ศาฐฺย).
• เถยจิต    น. จิตประกอบด้วยความเป็นขโมย, จิตคิดขโมย. (ป. เถยฺยจิตฺต).