พิทย- คือ

• พิดทะยะ-, พิด, พิดทะยา
  น. ความรู้. (ส. วิทฺยา; ป. วิชฺชา).

• พิทย     พิดทะยะ-, พิด, พิดทะยา น. ความรู้. ( ส. วิทฺยา; ป. วิชฺชา).
• พิทย์    พิดทะยะ-, พิด, พิดทะยา น. ความรู้. (ส. วิทฺยา; ป. วิชฺชา).
• พิทยา    พิดทะยะ-, พิด, พิดทะยา น. ความรู้. (ส. วิทฺยา; ป. วิชฺชา).
• พิษวิทยา    การศึกษาเกี่ยวกับผลของยาพิษที่มีต่อร่างกาย
• พิณพาทย์    น. ชื่อเรียกวงดนตรีไทยซึ่งประกอบด้วยเครื่องเป่า คือ ปี่ ผสมกับเครื่องตี ได้แก่ ระนาดและฆ้องวงชนิดต่าง ๆ เป็นหลัก และเครื่องกำกับจังหวะ เช่น ฉิ่ง ฉาบ กรับ โหม่ง ตะโพน กลองทัด กลองแขก และกลองสองหน้า,
• พิทยาคม    น. การเล่าเรียนวิชา, เวทมนตร์. (ส. วิทฺยา + อาคม).
• พิทยาธร    น. อมนุษย์พวกหนึ่ง มีฐานะต่ำกว่าเทวดา เชื่อว่ามีวิชากายสิทธิ์สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ อยู่ในภูเขาหิมาลัย มีหน้าที่ปฏิบัติพระศิวะ. (ส. วิทฺยาธร).
• พิทยาพล    น. กำลังกายสิทธิ์. (ส. วิทฺยาพล).
• พิทยาลัย    น. โรงเรียนชั้นมัธยมศึกษา.
• ชาติพันธุ์วิทยา    ชาดติพันวิดทะยา น. วิชาที่ศึกษาเกี่ยวกับการแบ่งเชื้อชาติของมนุษย์ กำเนิดของเชื้อชาติ ความสัมพันธ์ระหว่างเชื้อชาติ ตลอดจนลักษณะเฉพาะของเชื้อชาติต่าง ๆ. (อ. ethnology).
• พิทยาคาร    น. โรงเรียน.
• พิณพาทย์เครื่องคู่    น. วงพิณพาทย์ที่ประกอบด้วยปี่ใน ระนาดเอก ระนาดทุ้ม ฆ้องวงใหญ่ ฆ้องวงเล็ก ตะโพน กลองทัด และฉิ่ง, ปี่พาทย์เครื่องคู่ ก็เรียก.
• พิณพาทย์เครื่องห้า    น. วงพิณพาทย์ที่ประกอบด้วยปี่ใน ระนาดเอก ฆ้องวงใหญ่ ตะโพน กลองทัด และฉิ่ง, ปี่พาทย์เครื่องห้า ก็เรียก.
• พืชจําพวกพริกไทย    พริกไทย พริกป่น
• พืชตระกูลพริกไทย    วงศ์พิพีราเซีย