พูดหยอกเย้า คือ

• กระเซ้า
  พูดล้อ
  พูดล้อเล่น
  พูดหยอกล้อ
  พูดเย้าแหย่

• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูด     ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยอก     ก. เล่นหรือล้อไม่จริงจัง. ว. ใช้ในประโยคปฏิเสธ หมายความว่า มาก เช่น เก่งไม่หยอก คือ เก่งมาก.
• หยอกเย้า     ก. สัพยอก, กระเซ้าเย้าแหย่, เย้าหยอก ก็ว่า.
• ยอ     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Morinda citrifolia L. ในวงศ์ Rubiaceae แก่นและรากใช้ย้อมผ้า ผลและใบกินได้. ๒ ก. กล่าวคำเพื่อเชิดชู เช่น ยอพระเกียรติ
• ยอก     ก. ตำฝังอยู่ในเนื้อ เช่น หนามยอกเอาหนามบ่ง, รู้สึกเจ็บแปลบคล้ายมีอะไรมาเสียดแทง เช่น รู้สึกยอกอก, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• เย้     ว. เอียงจนเสียรูปโดยมีอาการทำท่าจะทลายลง เช่น ห้องแถวเย้จวนจะพัง, เฉ, ไม่ตรง, เบนหรือเอียงไป, เช่น เขียนหนังสือแถวเย้.
• เย้า     ๑ น. ชนชาวเขาเผ่าหนึ่ง อยู่ในประเทศไทยตอนเหนือ เรียกตัวเองว่า เมี่ยน พูดภาษาเมี่ยนในตระกูลแม้ว-เย้า. ๒ ก. หยอก, สัพยอก.
• การพูดหยอกเย้า    การล้อเล่น การเย้าแหย่
• การหยอกเย้า    การกระทำที่ขี้เล่น การพูดหยอก การล้อเล่น ความตลก คำพูดที่หยอกเย้า นิสันตลก นิสัยขี้เล่น เย้า การยั่วเย้า
• คำพูดที่หยอกเย้า    การกระทำที่ขี้เล่น การพูดหยอก การล้อเล่น การหยอกเย้า ความตลก นิสันตลก นิสัยขี้เล่น เย้า
• คําหยอกเย้า    คําคม คําพูดคมคาย
• พูดหยอกล้อ    กระเซ้า พูดล้อ พูดล้อเล่น พูดหยอกเย้า พูดเย้าแหย่