การหยอกเย้า คือ

• การกระทำที่ขี้เล่น
  การพูดหยอก
  การล้อเล่น
  ความตลก
  คำพูดที่หยอกเย้า
  นิสันตลก
  นิสัยขี้เล่น
  เย้า
  การยั่วเย้า

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยอก     ก. เล่นหรือล้อไม่จริงจัง. ว. ใช้ในประโยคปฏิเสธ หมายความว่า มาก เช่น เก่งไม่หยอก คือ เก่งมาก.
• หยอกเย้า     ก. สัพยอก, กระเซ้าเย้าแหย่, เย้าหยอก ก็ว่า.
• ยอ     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Morinda citrifolia L. ในวงศ์ Rubiaceae แก่นและรากใช้ย้อมผ้า ผลและใบกินได้. ๒ ก. กล่าวคำเพื่อเชิดชู เช่น ยอพระเกียรติ
• ยอก     ก. ตำฝังอยู่ในเนื้อ เช่น หนามยอกเอาหนามบ่ง, รู้สึกเจ็บแปลบคล้ายมีอะไรมาเสียดแทง เช่น รู้สึกยอกอก, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• เย้     ว. เอียงจนเสียรูปโดยมีอาการทำท่าจะทลายลง เช่น ห้องแถวเย้จวนจะพัง, เฉ, ไม่ตรง, เบนหรือเอียงไป, เช่น เขียนหนังสือแถวเย้.
• เย้า     ๑ น. ชนชาวเขาเผ่าหนึ่ง อยู่ในประเทศไทยตอนเหนือ เรียกตัวเองว่า เมี่ยน พูดภาษาเมี่ยนในตระกูลแม้ว-เย้า. ๒ ก. หยอก, สัพยอก.
• การพูดหยอกเย้า    การล้อเล่น การเย้าแหย่
• การหยอกเล่น    การพูดตลก คำพูดล้อเล่น สิ่งที่ขบขัน เรื่องขบขัน
• คำพูดที่หยอกเย้า    การกระทำที่ขี้เล่น การพูดหยอก การล้อเล่น การหยอกเย้า ความตลก นิสันตลก นิสัยขี้เล่น เย้า
• คําหยอกเย้า    คําคม คําพูดคมคาย
• พูดหยอกเย้า    กระเซ้า พูดล้อ พูดล้อเล่น พูดหยอกล้อ พูดเย้าแหย่