ภาษากัมพูชา คือ

• ภาษาเขมร
  ภาษาขอม

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาษ     พาด ก. พูด, กล่าว, บอก. ( ส. ; ป. ภาส).
• ภาษา     น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย
• กัม     eucalyptus ยูคาลิป
• กัมพู     ( แบบ ) น. หอยสังข์; ทอง เช่น กัมพูหุ้มพู่พรรณจามรี. ( บุณโณวาท ), ทองสุคนธ์ปนสุวรรณ์กัมพู. ( รามเกียรติ์ ร. ๒ ), ( โบ ) เขียนเป็น กำพู กำภู
• กัมพูชา     น. ชื่อประเทศเขมร.
• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• ชา     ๑ น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (L.) Kuntze ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ใบใช้ชงเป็นเครื่องดื่ม, พายัพเรียก
• ภาษากิคากา    ภาษาคากา
• กากภาษา    กากะพาสา น. ชาติกา เช่น ลางมารนิรมิตอินทรีย์เศียรเป็นอสุรี และกายเป็นกากภาษา. (คำพากย์).
• ภาษากรีก    กรีก ประเทศกรีก คนกรีก ชาวกรีก ภาษาเฮลเลนิค
• ภาษากลาง    ภาษากลางที่ใช้ในการสื่อสารระหว่างประเทศ
• ภาษากอธ    สถาปัตยกรรมแบบโกธิก
• ภาษากาย    n. การใช้ความเคลื่อนไหวหรือท่าทางของร่างกาย สื่อให้ผู้คนเข้าใจตามความต้องการ ตัวอย่างการใช้: ภาษาพูดนั้นสื่อความคิด แต่ภาษากายสื่อความรู้สึกได้ลึกซึ้งยิ่งกว่า
• ภาษาคากา    ภาษากิคากา