ภาษากิคากา คือ

• ภาษาคากา

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาษ     พาด ก. พูด, กล่าว, บอก. ( ส. ; ป. ภาส).
• ภาษา     น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย
• คา     ๑ น. เครื่องจำคอนักโทษ ทำด้วยไม้. ๒ ก. ค้างอยู่, ติดอยู่, เช่น ข้าวคาปาก คาถ้วยคาชาม. ว. ยังไม่พ้นไปจากที่นั้น ๆ เช่น ยืนคาประตู สุกคาต้น
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• ภาษาคากา    ภาษากิคากา
• กากภาษา    กากะพาสา น. ชาติกา เช่น ลางมารนิรมิตอินทรีย์เศียรเป็นอสุรี และกายเป็นกากภาษา. (คำพากย์).
• ภาษากาย    n. การใช้ความเคลื่อนไหวหรือท่าทางของร่างกาย สื่อให้ผู้คนเข้าใจตามความต้องการ ตัวอย่างการใช้: ภาษาพูดนั้นสื่อความคิด แต่ภาษากายสื่อความรู้สึกได้ลึกซึ้งยิ่งกว่า
• ภาษากรีก    กรีก ประเทศกรีก คนกรีก ชาวกรีก ภาษาเฮลเลนิค
• ภาษากลาง    ภาษากลางที่ใช้ในการสื่อสารระหว่างประเทศ
• ภาษากอธ    สถาปัตยกรรมแบบโกธิก
• ภาษากัมพูชา    ภาษาเขมร ภาษาขอม
• ภาษาปาก    น. ภาษาพูดที่แสดงความคุ้นเคย ไม่เหมาะที่จะใช้เป็นพิธีรีตอง เช่น ตาแป๊ะ ตะบี้ตะบัน เทน้ำเทท่า.
• พูดภาษาไม่ได้มาก    พูดได้งูๆ ปลาๆ พูดได้เล็กน้อย
• ภาษากระเหรี่ยง    กระเหรี่ยง ชาวกระเหรี่ยง