ภาษาสูง คือ

• 1) n.
  ระดับหนึ่งของภาษา ซึ่งเป็นการใช้ภาษาในระดับยาก ที่ต้องการความสละสลวย เช่นภาษาที่ใช้ในวรรณกรรมชั้นสูง หรือทางวรรณศิลป์ เป็นต้น
  ตัวอย่างการใช้: ถ้าต่างชาติหรือเด็กเกิดเมืองนอกที่คิดจะเรียนศัพท์แสงภาษาไทยมาอ่านโคลงกลอนเมื่อใด เมื่อนั้นเป็นต้องเปลี่ยนใจเลิกเรียนภาษานี้ทันที นี่แหละภาษาสวย ภาษาสูง ประสาภาษาไทย
  2) n.
  ภาษาคอมพิวเตอร์ทั่วไป ชื่อพ้อง: ภาษาในระดับสูง คำตรงข้าม: ภาษาต่ำ, ภาษาในระดับต่ำ
  ตัวอย่างการใช้: งานโปรแกรมคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่มักจะเขียนด้วยภาษาสูง เช่นภาษาซี หรือภาษาโคบอล

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาษ     พาด ก. พูด, กล่าว, บอก. ( ส. ; ป. ภาส).
• ภาษา     น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย
• สู     ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• สูง     ว. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น เช่น ต้นไม้สูง ภูเขาสูง; เหนือระดับปรกติ เช่น อุณหภูมิสูง ไข้สูง ความสามารถสูง; แหลม เช่น เสียงสูง,
• ภาษาสัตว์    การสื่อสารของสัตว์
• ภาษาม้ง    ภาษาแม้ว
• ภาษาสุภาพ    ภาษาทางการ ภาษาเขียน
• ภาษาบาสก์    ภาษาแบ็ซค
• ภาษาสก็อต    ชาวสก็อต เหล้าสก็อต
• ภาษาสลาฟ    ภาษาสลาวิก
• ภาษาสวีดิช    ภาษาสวีเดน
• ภาษาสวีเดน    ภาษาสวีดิช
• ภาษาสัญลักษณ์    n. ภาษาที่มีแนวความคิดการบอกข้อมูลและการทำงาน ที่มีลักษณะเป็นสัญลักษณ์ และเป็นคำพูด ตัวอย่างการใช้: การใช้ภาษาสัญลักษณ์เขียนโปรแกรมแทนภาษาเครื่องจะทำให้งานเขียนโปรแกรมง่ายขึ้น
• ภาษาสแลง    คําสแลง ถ้อยคําที่เป็นภาษาพูดและใช้ในกลุ่มคนบางกลุ่ม ภาษารหัสของขโมยหรือโจร

• ใช้ฉลากระบุได้สามภาษาสูงป้องกันการกัดกร่อน
• จำนวนภาษาสูงสุดที่สามารถใช้ได้
• ต้องมีจิตใจที่อยากจะช่วยเหลืออย่างจริงจัง และยังเป็นผู้ที่มีความรู้และมีความสามารถในภาษาสูงขั้นทำธุรกิจได้