ภาษาสแลง คือ

• คําสแลง
  ถ้อยคําที่เป็นภาษาพูดและใช้ในกลุ่มคนบางกลุ่ม
  ภาษารหัสของขโมยหรือโจร

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาษ     พาด ก. พูด, กล่าว, บอก. ( ส. ; ป. ภาส).
• ภาษา     น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย
• สแลง     น. ถ้อยคำหรือสำนวนที่ใช้เข้าใจกันเฉพาะกลุ่มหรือชั่วระยะเวลาหนึ่ง ไม่ใช่ภาษาที่ยอมรับกันว่าถูกต้อง. ( อ. slang).
• แล     ๑ ก. ดู, มอง, เช่น สองตาก็ไม่อยากแล เหลียวซ้ายแลขวา, ทอดตาดูเพื่อให้รู้ให้เห็น, มักใช้เข้าคู่กับคำ ดู หรือ เห็น เป็น แลดู แลเห็น. ๒ ว.
• แลง     ๑ น. ชื่อหินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะเป็นดินอ่อน เมื่อถูกลมแล้วแข็ง เป็นหินสีแดงอย่างอิฐเผา แต่ปรุเป็นรูเหมือนไม้ที่เพรียงกิน เรียกว่า
• ลง     ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
• คําสแลง    ถ้อยคําที่เป็นภาษาพูดและใช้ในกลุ่มคนบางกลุ่ม ภาษารหัสของขโมยหรือโจร ภาษาสแลง สแลง
• ภาษาสแกนดิเนเวีย    ภาษาสแกนดิเนเวียน
• ภาษาสแกนดิเนเวียน    ภาษาสแกนดิเนเวีย ชาวสแกนดิเนเวียน
• ภาษาสัตว์    การสื่อสารของสัตว์
• ภาษาสูง    1) n. ระดับหนึ่งของภาษา ซึ่งเป็นการใช้ภาษาในระดับยาก ที่ต้องการความสละสลวย เช่นภาษาที่ใช้ในวรรณกรรมชั้นสูง หรือทางวรรณศิลป์ เป็นต้น ตัวอย่างการใช้: ถ้าต่างชาติหรือเด็กเกิดเมืองนอกที่คิดจ
• ภาษาสุภาพ    ภาษาทางการ ภาษาเขียน
• ภาษาแสลง    ภาษาเฉพาะกลุ่ม ภาษาเฉพาะวงการ ศัพท์เฉพาะกลุ่ม
• ภาษาบาสก์    ภาษาแบ็ซค

• ฉันมักจะสับสนกับภาษาสแลงปัจจุบัน