ภาษาสุภาพ คือ

• ภาษาทางการ
  ภาษาเขียน

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาษ     พาด ก. พูด, กล่าว, บอก. ( ส. ; ป. ภาส).
• ภาษา     น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย
• สุ     ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
• สุภ     สุบพะ- น. ความงาม, ความดีงาม, ความเจริญ. ( ป. ; ส. ศุภ).
• สุภา     น. ตุลาการ.
• สุภาพ     ว. เรียบร้อย เช่น เขาแต่งกายสุภาพตามกาลเทศะและความนิยม, อ่อนโยน, ละมุนละม่อม, เช่น เขาพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ ไม่กระโชกโฮกฮาก.
• ภาพ     พาบ, พาบพะ- น. ความ, ความมี, ความเป็น, มักใช้ประกอบเป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น มรณภาพ ว่า ความตาย; รูปที่ปรากฏเห็นหรือนึกเห็น เช่น ภาพทิวทัศน์
• ภาษาพูด    n. ถ้อยคำที่ใช้พูดจากัน คำตรงข้าม: ภาษาเขียน ตัวอย่างการใช้: เนื่องจากเด็กยังไม่เข้าใจภาษาพูดได้ เขาจึงมีความรู้สึกไวเป็นพิเศษต่อกิริยาท่าทาง clf.: ภาษา
• ภาษาสัตว์    การสื่อสารของสัตว์
• ภาษาสูง    1) n. ระดับหนึ่งของภาษา ซึ่งเป็นการใช้ภาษาในระดับยาก ที่ต้องการความสละสลวย เช่นภาษาที่ใช้ในวรรณกรรมชั้นสูง หรือทางวรรณศิลป์ เป็นต้น ตัวอย่างการใช้: ถ้าต่างชาติหรือเด็กเกิดเมืองนอกที่คิดจ
• ภาษาพิดจิ้น    ภาษาแก้ขัด
• ภาษาพื้นเมือง    ภาษาถิ่น ภาษาท้องถิ่น การพูดภาษาพื้นเมือง ชื่อธรรมดาหรือชื่อทั่วไปของสัตว์หรือพืช ภาษาที่ใช้กันประจำวัน
• ภาษาบาสก์    ภาษาแบ็ซค
• ภาษาสก็อต    ชาวสก็อต เหล้าสก็อต

• ถ้าเธอสองคนสนิทกันแล้ว ไม่ต้องใช้ภาษาสุภาพก็ได้
• ตั้งแต่เราเดทกันเขาคุยกับฉันด้วยภาษาสุภาพตลอด
• ภาษาสุภาพที่เรียนในคลาสมีประโยชน์มากในการทำงาน
• ดีจะตาย อายุเท่ากันไม่ต้องใช้ภาษาสุภาพ ดีออก
• ชาฮงจูของพวกเรา ไม่ได้ใช้ภาษาสุภาพจริงๆด้วย
• คุณไม่ใช้ภาษาสุภาพกับ หัวหน้าแผนกการเงิน ?
• ภาษาสุภาพเรียกว่า ปัญหาจากการแต่งงาน
• สัตว์เลี้ยงไม่พูดภาษาสุภาพนะ เจ้านาย
• ไม่เป็นไรจะไม่ว่าเรื่องภาษาสุภาพแต่ต้องเรียกว่า เมกุรุ เฉยๆนะ
• นี่ฉันต้องใช้ภาษาสุภาพหรือเปล่า ?