ภูษาโยง คือ
- น. แถบผ้าที่โยงจากปากโกศหรือหีบศพสำหรับคลี่ทอดไปยังพระสงฆ์เมื่อทำพิธีกรรม เช่น บังสุกุล หรือโยงจากราชรถประดิษฐานพระโกศไปยังรถนำหน้าพระศพ.
- ภู ๑ น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. ( ป. , ส. ). ๒ น. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
- ภูษา น. เครื่องนุ่งห่ม, ผ้าทรง. ( ส. ; ป. ภูสา ว่า เครื่องประดับ).
- โย ๑ ( ปาก ) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท. ๒ ( โบ ) ว. เรียกทุเรียนที่มีเม็ดห่าง ๆ ว่า ทุเรียนโย. ( ปรัดเล ).
- โยง ๑ ก. ผูกให้ติดกันเพื่อลากหรือจูงไป เช่น โยงเรือ, เกี่ยวเนื่อง เช่น ให้การโยงไปถึงอีกคนหนึ่ง. ว. เรียกอาการที่มัดมือ ๒
- ยง ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
- อุษาโยค น. เวลาใกล้รุ่ง.
- นํามาโยงใยกัน นํามาเชื่อมโยงกัน
- ภิยโย ว. ภิญโญ, ยิ่ง, ยิ่งขึ้นไป. (ป.; ส. ภูย).
- โยงโย่ ก. ยงโย่.
- ม้าโยก เก้าอี้โยก
- วาโย น. ลม. (ป. วายุ, วาโย; ส. วายุ).
- ภักษา น. เหยื่อ, อาหาร. (ส. ภกฺษ; ป. ภตฺต).
- ภิกษา น. การขออาหาร; อาหารที่ขอมา. (ส.; ป. ภิกฺขา).
- วิภูษา น. เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสา).
- ภาวะที่ถูกลาก ค่าโยง การจูง การพ่วง การโยง ค่าลาก ดึง ลาก สิ่งที่ถูกลาก
มือถือ